Ήταν 5 Σεπτέμβρη, όταν μαζί με την οικογένειά μου και τη πιο μεγάλη βαλίτσα μου φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Αθήνας.

Τα συναισθήματα μπορώ να παραδεχτώ πως ήταν ανάμεικτα. Από τη μία, άφηνα πίσω μου αγαπημένα μου πρόσωπα που με χαιρέταγαν με βουρκωμένα μάτια και από την άλλη εγώ με τη μεγάλη μου βαλίτσα με προορισμό την Πολωνία και συγκεκριμένα την πόλη της Βαρσοβίας.

Αφού έφτασα στην Βαρσοβία, με περιμένε ένας εκπρόσωπος από την οργάνωση που μας υποστήριζε. Με οδήγησε μέχρι το σπίτι, εκεί συνάντησα για πρώτη φορά τις συγκατοίκους μου. Ήταν όλες από διαφορετικές χώρες.

Οι πρώτες ημέρες πέρναγαν ανακαλύπτοντας κυρίως την πόλη και νέα μέρη που αργότερα έγιναν τα καθημερινά μου στέκια. Έπειτα ξεκίνησε η εθελοντική μου δουλεία στο ειδικό νηπιαγωγείο.

Ήμουν βοηθός της δασκάλας για αρχή σε ένα γκρουπ με παιδιά με νοητική υστέρηση και με το πέρασμα του χρόνου δούλεψα σε ένα τμήμα με παιδιά με αυτισμό. Η αγάπη και η θαλπωρή που έδιναν καθημερινά τα παιδιά με έκαναν πιο δυνατή στην τότε καθημερινή μου ζωή και έγιναν σταθμός καθοριστικός για τα επόμενα μελλοντικά μου χρόνια. Λένε πως μέσα από τα μάτια των παιδιών βλέπεις έναν πιο όμορφο κόσμο ήρεμο, γαλήνιο και καλύτερο από τον πραγματικό. Εγώ μέσα από τα μάτια αυτών των παιδιών, είδα κάτι ακόμα παραπάνω, την απέραντη αγάπη που κρύβουν μέσα τους και την δίνουν απλόχερα στον καθένα από εμάς.

Οι μήνες πέρναγαν τόσο γρήγορα όσο κυλάει το νερό στις όχθες ενός ποταμού. Ήρθε ο χειμώνας, οι πολύ χαμηλές για εμένα θερμοκρασίες. Χαρακτηριστικά θα υπογραμμίσω πως τους μήνες Δεκέμβρη έως Φεβρουάριο οι θερμοκρασίες είχαν πέσει υπό το μηδέν. Μάλιστα ήταν μια μεγάλη περίοδος που οι θερμοκρασίες ήταν από – 10 έως – 20. Θαρρώ πως ήταν οι πιο κρύες ημέρες της ζωής μου.

Ωστόσο έχω να παραδεχτώ πως ζώντας σε μια τελείως διαφορετική χώρα από τη δική μου σου δίνει πολλά νέα ερεθίσματα και εμπειρίες. Γεύτηκα νέες γεύσεις φαγητών και ιδιαιτέρως νοστιμότατα γλυκά. Παράλληλα έμαθα πως είναι να συγκατοικείς με άτομα από διαφορετικές χώρες με άλλες συνήθειες και καθημερινότητες.

Για πότε έφτασε ο Ιούλιος ούτε που το κατάλαβα και έτσι έπρεπε να αρχίσω να χαιρετώ την τότε μου ζωή εκεί στην όμορφη πόλη της Πολωνίας. Τα συναισθήματα για ακόμα μια φορά ήταν ανάμεικτα. Άφηνα αγαπημένα μου πρόσωπα και μερικά από αυτά θα είναι καθοριστικά για την ζωή μου για να βρω την οικογένειά μου και ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον.

Έτσι λοιπόν στις 2 Ιουλίου τελείωσε το μεγάλο ταξίδι ζωής των 10 μηνών μου στην αγαπημένη μου Βαρσοβία.