EVS με την ΕΛΙΞ στην Ισπανία - Δημήτρης Γιανναράς
Τίτλος: DESARROLLO RURAL Y JUVENIL
Πότε: 01/06/2011 - 01/12/2011
Οργάνωση Φιλοξενίας: COORDINACIÓ RURAL DE CATALUNYA, CRUC
Με τα λόγια του Δημήτρη:
"Στις 1/06/11 μου δόθηκε η ευκαιρία να πάω στην Ισπανία με το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα EVS και με την βοήθεια της ΕΛΙΞ...
Ήταν η πρώτη φορά που ασχολήθηκα με τον εθελοντισμό και γενικά δε τον είχα σε τόση εκτίμηση. Όμως αυτοί οι 6 μήνες που πέρασα εκεί σε ένα μικρό απομονωμένο ορεινό χωριό στα βόρεια της Ισπανίας μου άλλαξε όχι μόνο το πώς έβλεπα τον εθελοντισμό αλλά με καλυτέρεψε και σαν χαρακτήρα. Βλέπετε ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευα εκτός Ελλάδας και ήθελα να ταξιδέψω σε μια χώρα αλλά δεν μου αρέσει η ιδέα της επίσκεψης για παράδειγμα μιας βδομάδας μόνο και μόνο να δω τα αξιοθέατα μια μεγάλης πόλης. Ήθελα να ζήσω την χώρα να μάθω την κουλτούρα της και πάνω απ' όλα να προσφέρω και εγώ κάτι σε αυτήν. Πιστέψτε με ήταν μια φανταστική εμπειρία ζωής.
Λοιπόν θα σας πω με λίγα λόγια τι έκανα σε αυτούς τους λίγους 6 μήνες στην Ισπανία. Βασικά τους πρώτους μήνες ήμουν ομαδάρχης σε δυο παγκόσμιες κατασκηνώσεις εργασίας (international workcamps), σε ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα ανταλλαγής νέων (Youth exchange) και σε μια παιδική κατασκήνωση ενώ τους υπόλοιπους μήνες ασχολιόμουν πιο πολύ με την ενημέρωση των ντόπιων νέων πηγαίνοντας σε σχολεία, φροντιστήρια και εκδηλώσεις για να τους ενημερώσουμε για τα πολλά ευρωπαϊκά και παγκόσμια προγράμματα εθελοντισμού και το πόσο μεγάλη βοήθεια μπορούν να προσφέρουν σε όλο τον κόσμο.
Επίσης σε όλη αυτήν την διάρκεια που ήμουν εκεί πήγα σε 2 σεμινάρια τα οποία ήταν για να ενημερωθούμε για το τι είναι το EVS αλλά και να μας βοηθήσουν σε τυχόν προβλήματα η απορίες εάν είχαμε. Το πρώτο ήταν λίγο μετά την άφιξη μου στην Ισπανία και το δεύτερο αρκετά αργότερα σε 2 διαφορετικές πόλεις. Σε αυτά τα σεμινάρια είχαμε μαζευτεί όλοι οι εθελοντές που είχαμε έρθει την ίδια χρονική περίοδο αλλά σε διαφορετικά μέρη της Ισπανίας με το πρόγραμμα EVS. Σε όλο αυτό το διάστημα που ήμουν εκεί εκτός από τους ντόπιους του χωριού που έμενα και των γύρω χωριών και πόλεων γνώρισα πάνω από 150 άτομα από όλο τον κόσμο. Άτομα από αγροτικές περιοχές της Ιαπωνίας μέχρι και την άλλη μεριά όπως Μεξικό και Αργεντινή. Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση το πόσο κοινές είναι μερικές κουλτούρες αλλά και πόσο διαφορετικές μπορούν να γίνουν.
Μια φανταστική εμπειρία που είχα και θα μου μείνει αξέχαστη ήταν στο πρώτο σεμινάριο που ήταν στην Coma-Ruga σε μια παραθαλάσσια πόλη κοντά στην Βαρκελώνη. Είχαμε μαζευτεί περίπου σαράντα άτομα από όλη την Ευρώπη που ο καθένας μας έκανε το EVS του σε διαφορετική πόλη ή χωριού διασκορπισμένοι στην Ισπανία. Κατά την διάρκεια της μιας εβδομάδας που ήμασταν εκεί συνάντησα έναν Γάλλο, ο Simon, που από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι είχαμε πολλά κοινά και πολλές εμπειρίες να δώσουμε ο ένας στον άλλο. Υπήρχε όμως ένα μικρό προβληματάκι στην κουβέντα μας. Εγώ μιλούσα μόνο αγγλικά και δεν είχα ιδέα από ισπανικά,, ούτε το “ευχαριστώ” δεν ήξερα να πω (ψέματα, ήταν το μόνο που ήξερα. “gracias” χα χα) ενώ ο Simon μόλις είχε ξεκινήσει να μαθαίνει Ισπανικά και δεν ήξερε τίποτα από αγγλικά αλλά τίποτα-τίποτα. Για να ξέρεται οι Ισπανοί, οι Ιταλοί και οι Γάλλοι έχουν ένα μεγάλο κοινό. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν ούτε μια λέξη στα αγγλικά. Αυτό όμως για μένα ήταν μια μεγάλη βοήθεια για να μάθω πιο γρήγορα την ισπανική γλώσσα ασχέτως με τα μαθήματα ισπανικών που μου προσφέρανε. Λοιπόν με τον Simon για μια πρόταση πολλές φορές καθόμασταν και μισή ώρα. Το ωραίο είναι ότι όλοι γελούσαν με μας αλλά εμείς εκεί το προσπαθούσαμε. Τελικά κάναμε πολύ ωραίες κουβέντες. Αυτο που κατάλαβα ήταν ότι δεν έχει καμία σημασία αν ξέρεις την γλώσσα του άλλου.Σημασία έχει να προσπαθείς γιατί κάθε κουβέντα έχει νόημα και μην ξεχνάς υπάρχει και η κοινή γλώσσα που μιλά όλος ο κόσμος. Την γλώσσα του σώματος και της ψυχής. Το ωραίο είναι όταν πήγαμε στο 2 σεμινάριο και ξαναβρεθήκαμε, αυτή τη φορά και οι δυο μιλούσαμε πολύ καλά ισπανικά, γελούσαμε όλη την ώρα με το πόσο γελοίοι ήμασταν.
Ένα άλλο που μου έκανε εντύπωση στην Ισπανία που όλος ο κόσμος λέει ότι είμαστε πολύ ίδιοι σαν λαός έχουμε μια πολύ μεγάλη διαφορά στην κουλτούρα μας. Οι Ισπανοί είναι πολύ ανοιχτοί σαν άνθρωποι και δεν κριτικάρουν όλη την ώρα σαν και εμάς. Δεν τους νοιάζει πως είσαι ντυμένος η το στυλ σου για παράδειγμα αν φορά κάποια τακούνια και βάφεται ούτε αν έχεις ρόστα και έχεις τατουάζ μέχρι τον αστράγαλο. Και δεν μιλάω για αν θα βρεθούν μονό έξω αλλά και δημόσιες υπηρεσίες όπως τράπεζες, νοσοκομεία και αλλά. Και γενικά αυτό το θέμα είναι πολύ σημαντικό και ακόμα και το αντίθετο στυλ από εσένα να έχει δεν παύει να είναι άνθρωπος και που ξέρεις μπορεί να γίνει κάποτε κολλητός-η σου. Καλό είναι να σταματήσουμε να κρίνουμε πλέον τον άλλον.
Γενικά το όλο ταξίδι ήταν εμπειρία ζωής γιατί κατάλαβα το πόσο μεγάλη είναι η ζωή και πόσα ακόμα μπορούμε να μάθουμε από αυτή και από τους γύρω μας. Ακόμα και η ιδέα του εθελοντισμού άλλαξε μέσα μου και ότι αξίζει όλοι μας να προσπαθούμε να δίνουμε, οτιδήποτε και αν είναι αυτό για να αλλάξουμε τον κόσμο σε κάτι καλύτερο. Εγώ πάντως έχω σκοπό να συνεχίσω και με τον εθελοντισμό και με τα ταξίδια. Μπορεί να δίνεις πολλά αλλά πάντα κάτι παίρνεις. Και αυτές οι εμπειρίες και τα μαθήματα ζωής πιστέψτε με, είναι ανεκτίμητης αξίας.
Με σεβασμό και αγάπη σε όλο τον κόσμο.
Δημήτρης.
|
|
|
|
|
