- Εδώ λέει “Île de la Réunion”, το ξέρεις;
- Είναι νησί της Γαλλίας στον Ινδικό, το έχει πάνω το χαρτονόμισμα του ευρώ, να δες!
Ποτέ δεν περίμενα ότι αυτή η συζήτηση θα εξελισσόταν σε μια εμπειρία ζωής, και ότι αυτό το μέχρι τότε άγνωστο για μένα νησί στη μέση του Ωκεανού θα γινόταν ένα σπίτι 8.000 χιλιόμετρα μακρυά από το δικό μου.
Χωρίς να καταλάβω πώς, μετά από 36 ώρες ταξίδι, 3 πτήσεις, και ένα ξεχασμένο πορτοφόλι, είδα στο παράθυρο του αεροπλάνου να ξεπροβάλλει ένα μικρό αλλά πανύψηλο νησί, καλυμμένο από πλούσια τροπική βλάστηση. Ύστερα από λίγα λεπτά βρέθηκα μέσα σε ένα γραφείο, όπου γύρω από ένα τραπέζι γεμάτο περίεργα φρούτα με καλωσόριζαν με γέλια οι νέοι μου συνάδελφοι, προσπαθώντας να επικοινωνήσουν μαζί μου σε μία περίεργη γλώσσα που αναρωτιόμουν αν ήταν όντως γαλλικά ή αν κατέληξα σε λάθος μέρος.
Μετά το πρώτο σοκ, μου δείχνουν ένα σπίτι όνειρο: ψηλά πάνω στο βουνό και μέσα στο δάσος, με θέα το “απέραντο γαλάζιο” και με μια αυλή γεμάτη παπάγιες. “Αν είσαι τυχερή μπορεί να δεις και καμία φάλαινα στον ορίζοντα” μου λέει η υπεύθυνη μου πριν φύγει και με αφήσει να ξεκουραστώ. Μια βόλτα τριγύρω, μια επίθεση από το γείτονα σκύλο (το μεγαλύτερο φόβο μου) και μια ματιά στο πρόγραμμα των 3 λεωφορείων τη μέρα με έκαναν να σκεφτώ ότι βρίσκομαι αποκλεισμένη στη μέση του πουθενά, και να με γεμίσουν άγχος για το πώς θα περάσει ο επόμενος μήνας.
Με το φως της επόμενης μέρας φάνηκε ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο άσχημα. Το ίδιο πρωί κατέφθασαν στην αυλή μου οι τοπικοί εθελοντές για να ξεκινήσουμε το πρώτο μας project: να φτιάξουμε έπιπλα για τον κήπο μου. Με την ολοκλήρωσή τους, φάγαμε όλοι μαζί και προσπαθούσαμε να επικοινωνήσουμε εγώ με τα περιορισμένα γαλλικά μου, και τα παιδιά με την Κρεόλ τους, μία γλώσσα- μίξη γαλλικών με αφρικανικές διαλέκτους, που αναπτύχθηκε από τους δούλους κατά την επαφή τους με τους αποικιακούς Γάλλους. Εκεί κατάλαβα ότι αυτή η μίξη, το mélange, είναι και αυτό που κάνει το νησί τόσο ξεχωριστό. Ο λαός είναι μια μίξη Αφρικανών, Ευρωπαίων, Ινδών αλλά και Κινέζων, που συμβιώνουν και αναμειγνύονται, δημιουργώντας μια εξωτική ομορφιά. Οι θρησκείες παίζουν σημαντικό ρόλο στην κοινωνία, αλλά η συνύπαρξη Χριστιανών, Μουσουλμάνων και Ινδουιστών όχι μόνο δε δημιουργεί προβλήματα, αλλά ο αλληλοσεβασμός και ο κοινός εορτασμός θρησκευτικών γιορτών είναι ένα παράδειγμα του πώς θα μπορούσε να είναι ιδανικά ο κόσμος μας.
Ξεκινώντας την πραγματική δουλειά για την οποία πήγα, δεν μπορούσα να κρύψω τον ενθουσιασμό μου! Μέσα από χορηγίες ο οργανισμός υποδοχής εξασφάλιζε υλικά για την βελτίωση κατοικιών ευπαθών κοινωνικών ομάδων, και όλοι μαζί, μαζί με τις οικογένειες, συγγενείς και φίλους, και τους υπόλοιπους εθελοντές φτιάχναμε ό,τι χρειαζότανε το κάθε σπίτι. Ως απόφοιτη αρχιτεκτονικής ήμουν γοητευμένη με το να μαθαίνω το πώς κατασκευάζονται στην πραγματικότητα όλα όσα είχα μάθει να σχεδιάζω στη σχολή, και με το να βλέπω τον τρόπο που μπορεί μια απλή διαμόρφωση να αλλάξει τη ζωή κάποιου. Τα μεσημέρια τρώγαμε όλοι μαζί και μου δινόταν η ευκαιρία να γνωρίσω περισσότερο τους υπέροχους αυτούς ανθρώπους και τις συνήθειές τους.
Θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο βιβλίο για τις περιπέτειες με τα πρώτα μου autostop, το πώς βρέθηκα να οδηγώ αυτοκίνητο με ταχύτητες (ενώ είχα εμπειρία μόνο σε αυτόματο) για να “πάρω τα βουνά”, το πώς περπάτησα 8 ώρες για να φτάσω σε ένα χωριό όπου η πρόσβαση γίνεται με ελικόπτερο, το πώς δεν είδα για λίγες ώρες την έκρηξη σε ένα από τα πιο ενεργά ηφαίστεια στον κόσμο, το πώς εν τέλει έμαθα τη γλώσσα τόσο καλά που κατάφερα να κλείσω μια συμφωνία για χορηγία ενός παρκέ, ή απλά για τις τροπικές παραλίες, αλλά αρκετά κούρασα.
Προκαλώ εσένα που διαβάζεις το κείμενό μου, να τολμήσεις να ζήσεις, να δοκιμάσεις κάτι που δε θα φανταζόσουν ότι μπορείς να καταφέρεις, και να γνωρίσεις το διαφορετικό, και σου εύχομαι μετά την εμπειρία σου όλα αυτά να σου φαίνονται συνηθισμένα , μια ιστοριούλα που θα θυμάσαι και θα χαμογελάς.
Βάλια Τσ.
