Ξημερώματα της 5ης Αυγούστου, συναντηθήκαμε όλες μαζί στο αεροδρόμιο, τα μέλη της ελληνικής ομάδας της ΕΛΙΞ για την Ανταλλαγή Νέων “Melting Potes: Imm-agination” στο Vaunieres, ένα μικρό χωριό στις Άλπεις της Νότιας Γαλλίας.
Το ταξίδι μας έδωσε την ευκαιρία να γνωριστούμε και να μοιραστούμε τις σκέψεις, τον ενθουσιασμό αλλά και το άγχος μας για το τι θα συναντήσουμε. Δεν μπορούσαμε να ξέρουμε τότε πόσο υπέροχα θα κυλήσουν οι επόμενες τρεις εβδομάδες του καλοκαιριού!
Μετά από μια πρωϊνή πτήση, ένα γρήγορο πέρασμα από το Παρίσι και μια πανέμορφη διαδρομή με το τραίνο φτάσαμε τελικά στο Lus-La Croix-Haute όπου μας υποδέχτηκαν οι Γάλλοι εθελοντές και μας οδήγησαν στο χωριό! Όσο πλησιάζαμε, το φυσικό τοπίο μας άφησε άναυδες, καταπράσινο με ελάχιστες ανθρώπινες παρεμβάσεις, και όταν πλέον φτάσαμε στο χωριό ενθουσιαστήκαμε με το θετικό και φιλόξενο κλίμα!
Ένας από τους σημαντικότερους σκοπούς του προγράμματος ήταν να ενταχθούμε ως κάτοικοι του χωριού στο συμμετοχικό τρόπο ζωής του. Ένας τρόπος ζωής που δεν είχε ξανασυναντήσει καμία από εμάς νωρίτερα, ούτε στην Ελλάδα αλλά ούτε και στο εξωτερικό. Για πρώτη φορά στη ζωή μας είχαμε την ευκαιρία να αποτελέσουμε μέρος μιας αυτό-οργανούμενης κοινότητας την οποία διέπουν οι αρχές της Αποδοχής, του Σεβασμού και της Διάθεσης για Προσφορά. Είναι αρκετά δύσκολο να περιγράψουμε αυτόν τον τρόπο ζωής καθώς απέχει πολύ από τα πρότυπα του δυτικού πολιτισμού. Πολύ γρήγορα προσαρμοστήκαμε και αρχίσαμε να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή. Η ατμόσφαιρα μεταξύ των εθελοντών, μόνιμων ή μη, γάλλων ή μη, ήταν πραγματικά υπέροχη, έτσι όπως θα έπρεπε να είναι σε μία κοινωνία που βασίζεται στις ανάγκες του ανθρώπου για ψυχική και σωματική ευημερία και όχι σε καταναλωτικές αξίες.
Στο πλαίσιο του συμμετοχικού τρόπου ζωής μας δόθηκε η ευκαιρία να πάρουμε μέρος σε μια σειρά από workshops αλλά και να γνωριστούμε με τους υπόλοιπους κατοίκους. Κάθε πρωί στις 9:00 συναντιόμασταν στο morning point, έναν κύκλο από όλους τους κατοίκους, τους εθελοντές και τους επισκέπτες του χωριού. Εκεί ανακοινώνονταν οι δουλειές που έχουμε να κάνουμε μέσα στην ημέρα. Δουλειές απαραίτητες για τη καθημερινή ζωή στο χωριό όπως η μαγειρική αλλά και δραστηριότητες που απαιτούσαν χειρωνακτική εργασία. Όλα αυτά μας έδωσαν την ευκαιρία να καταπιαστούμε με πράγματα που σαν κάτοικοι της πόλης δεν είχαμε ξαναδοκιμάσει. Χρησιμοποιήσαμε εργαλεία όλων των ειδών, χτίσαμε, ανακαινίσαμε, βάψαμε (πάντα με την καθοδήγηση και τη βοήθεια του υπευθύνου για το κάθε workshop και με την ελευθερία να επιλέξουμε σε ποιο κομμάτι της δραστηριότητας θέλουμε να εμπλακούμε). Κάτι πολύ σημαντικό ήταν επίσης η απόλυτα ίση αντιμετώπιση και ενθάρρυνση και των δύο φύλων στη πραγματοποιήση εργασιών που παραδοσιακά θεωρούνται ανδρικά. Έτσι αποκτήσαμε νέες δεξιότητες αλλά και την αυτοπεποίθηση για το πόσα πολλά μπορούμε να καταφέρουμε, συνεργαστήκαμε, είχαμε πολλές αστείες στιγμές και μοιραστήκαμε τη χαρά της δημιουργίας!
Μετά το μεσημεριανό γεύμα συναντιόμασταν όλα τα μέλη του Youth Exchange. Ο σκοπός της δικής μας ομάδας ήταν να προσεγγίσουμε το θέμα της μετανάστευσης με βιωματικό τρόπο. Μέσα από τις συζητήσεις και τις βιωματικές δραστηριότητες και παιχνίδια που κάναμε, είχαμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε τις ιδέες, τις απόψεις αλλά και τις διαφορετικές εμπειρίες που είχε ο καθένας μας ανάλογα και με τη χώρα καταγωγής του. Ήταν ένας τρόπος να προσεγγίσουμε το θέμα πολύπλευρα, να φτάσουμε σε νέα συμπεράσματα 
ολοκληρώνοντας κάθε δραστηριότητα, να ακούσουμε με κριτική σκέψη διαφορετικές από τις δικές μας απόψεις, αλλά και να φανταστούμε την εμπειρία και τις διαδικασίες της μετακίνησης μπαίνοντας στη θέση ενός μετανάστη/μετανάστριας αλλά και ενός πρόσφυγα.
Οι δραστηριότητες αυτές αλλά και ο τρόπος ζωής του χωριού ενθάρρυναν το δέσιμο της ομάδας μας. Οι συνήθειες του χωριού όπως τα barbecue και pizza nights, το άναμμα φωτιάς στο κέντρο του χωριού τα βράδια, τα πικ νικ στη γύρω περιοχή, σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω ενθάρρυναν ακόμα περισσότερο τις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ μας και τη γνωριμία με ανθρώπους οι οποίοι είχαν να μοιραστούν ο καθένας κάτι μοναδικό! Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στις εκδρομές που πραγματοποιούσαμε τα σαββατοκύριακα, όπου επισκεφθήκαμε πανέμορφα γραφικά χωριά με υπαίθριες αγορές και φιλόξενους κατοίκους αλλά και στις πεζοπορίες που κάναμε, στη διάρκεια των οποίων ανακαλύψαμε τη φύση γύρω από το χωριό που ήταν πραγματικά συναρπαστική.
Η εμπειρία μας ολοκληρώθηκε με τη συμμετοχή μας στο φεστιβάλ «Melting Potes», το οποίο πραγματοποιείται κάθε χρόνο στα τέλη Αυγούστου στο χωριό από καλλιτέχνες και εθελοντές. Οι αρμοδιότητες μοιράστηκαν λίγες μέρες πριν, οι καλλιτέχνες εμπνεύστηκαν τα έργα τους, ο μάγειρας σκέφτηκε το φετινό μενού και όσοι βρισκόμασταν στο χωριό διαλέξαμε τα πόστα μας. Η εβδομάδα πριν το φεστιβάλ ήταν γεμάτη προετοιμασίες, διακόσμηση, κατασκευές, χειροτεχνίες, ζωγραφιές και όρεξη. Την ημέρα του φεστιβάλ, οι επισκέπτες και οι φίλοι του φεστιβάλ γέμισαν το χωριό και οι εθελοντές αναλάβαμε τα πόστα μας. Ο κόσμος έκανε βόλτες, ξάπλωνε στο γρασίδι, συζητούσε, ενώ πολλοί συμμετείχαν στα workshops που λάμβαναν χώρα υπαίθρια, όπως η κατασκευή χειροποίητων κοσμημάτων και η παρασκευή σπιτικού σιροπιού και πολλά άλλα.
Το αυτοσχέδιο καράβι-μπαρ λειτουργούσε και προσέφερε σπιτικά σνακ, μπύρα και κρασί. Το απόγευμα ήταν η ώρα του γεύματος και οι επισκέπτες το απόλαυσαν στα ξύλινα υπαίθρια τραπεζάκια. Εμείς, τις περισσότερες ώρες της ημέρας ήμασταν στα πόστα μας, στο μπαρ, στην κουζίνα, στην υποδοχή, στο σερβίρισμα. Προσφέραμε, διασκεδάζαμε, συζητούσαμε και νιώθαμε το συλλογικό κλίμα του χωριού περισσότερο από ποτέ. Προς το τέλος της ημέρας ξεκίνησε το μουσικό event του φεστιβάλ, μια συναυλία στο πέτρινο υπαίθριο θέατρο του χωριού η οποία εξελίχθηκε σε ένα ξέφρενο πάρτυ. Ήταν μία από τις πιο όμορφες βραδιές στο χωριό. Αφού ακόμη και το μπαρ έκλεισε, και ο περισσότερος κόσμος αποχαιρετούσε το χωριό, εμείς συναντήσαμε τις παρέες μας, καθίσαμε και κάναμε μεγάλες συζητήσεις κάτω από τον βραδινό ουρανό και στην συνέχεια γίναμε κι εμείς μέρος του πάρτυ! Χορέψαμε όλοι μαζί μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της νέας μέρας, ελεύθερα, με αστείες φιγούρες, με τους φίλους μας από το χωριό αλλά και με αγνώστους, χωρίς να ενδιαφερόμαστε για το πώς δείχνουμε και για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι για εμάς, τους ρυθμούς της ροκ, της ρέγγε και της ποπ, και νιώσαμε πιο ανέμελες από ποτέ.
Ευχαριστούμε πολύ την Ελίξ για την ευκαιρία που μας έδωσε να ζήσουμε λίγο από το καλοκαίρι μας μέσα σε ένα υπέροχο τόπο που βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με τη φύση, σύμφωνα με έναν συλλογικό τρόπο ζωής που μας έκανε να νιώσουμε ζωντανές και ανέμελες, να αναθεωρήσουμε πολλά από τα δεδομένα της δικής μας πραγματικότητας και να γνωρίσουμε μοναδικούς ανθρώπους!
Άρτεμις, Βάσια, Μάρθα, Ιουλία
5 Αυγούστου 2019, έφτασα στο αεροδρόμιο και γνώρισα τις άλλες 3 υπέροχες κοπέλες που θα μοιραζόμασταν μαζί αυτή την νέα εμπειρία. Φτάσαμε κατενθουσιασμένες στο Παρίσι και από εκεί πήραμε το τρένο για το Lus La Croix. Εκεί γνωρίσαμε την Μίρα απο την Γερμανία, η οποία μας πήγε στο Vaunieres, ημέρα Δευτέρα, ή αλλιώς η ημέρα του μπάρμπεκιου. Μόλις φτάσαμε και στήσαμε τις σκηνές μας, είχα αρχίσει να αγχώνομαι καθώς αυτό ήταν κάτι τόσο νέο για εμένα, τόσο κοντά στην φύση, πραγματικά πίστευα ότι δεν μου ταιριάζει. Και έκανα τόσο λάθος.
Οι μέρες περνούσαν, εμείς σιγά σιγά γνωρίζαμε τα υπόλοιπα παιδιά και ερχόμασταν όλο και πιο κοντά, μέσα από τα workshop, τις συζητήσεις αλλά και τα βράδια που καθόμασταν παρέα στην "ταβέρνα", ή βλέποντας ταινία. Με το γκρουπ μας συζητήσαμε για το προσφυγικό και έμαθα πολλά νέα πράγματα για το φαινόμενο στην Γαλλία, ενώ αντάλλαξα ιδέες και απόψεις. Αλλά αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι η εμπειρία της συλλογικής ζωής, και το αίσθημα πως με το πέρασμα του χρόνου οι χώροι που σου φαίνονται ξένοι όπως η κουζίνα και το "auberge", σιγά σιγά σου φαίνονται οικείοι, και ξέρεις που είναι το καθετί γιατί εσύ είσαι αυτός που μαγείρεψες χτες για αυτούς που θα μαγειρέψουν για εσένα σήμερα.
Το πρωί ξεκινούσε με καφέ, πρωινό και στην συνέχεια workshops, μεσημεριανό στους ξύλινους πάγκους, συζητήσεις για το προσφυγικό, γέλια, έναν μεσημεριανό ύπνο στην αιώρα και με μουσική ξαπλωμένοι στο χορτάρι, βραδινό και το βράδυ παρέα, κουβέντες, χορός. Σκέφτομαι τόσες όμορφες μικρές λεπτομέρειες που διαφοροποιούν αυτόν τον τρόπο ζωής και μακάρι να μπορούσα να τις περιγράψω όλες. Οι εκδρομές μας και μια νέα περιπέτεια, το στήσιμο του φεστιβάλ μας έφερε ακόμη πιο κοντά και ήταν άλλη μια αφορμή για χορό και διασκέδαση, χωρίς να μας ενδιαφέρει ούτε πόσο καλά θα ντυθούμε, ούτε πόσο πολύ θα βαφτούμε. Στο τέλος πήγαινα στο σημείο που είχε σήμα μόνο για λίγο, για να δω ότι τα πρόσωπα που νοιάζομαι είναι καλά, αλλά βιαζόμουν να γυρίσω στην ζωή του χωριού.
Όταν γύρισα από το Vaunieres είχα μάθει τόσα πράγματα, είχα έρθει πιο κοντά στην φύση και αντί να τρέξω στο κινητό μου κάθε φορά που βρισκόμουν μόνη έξω, αφηνόμουν με την σκέψη μου και ένιωθα πολύ πιο ήρεμη. Ένιωθα ότι ζούσα περισσότερο.
Μόνο ένα πράγμα είναι άσχημο σε αυτά τα προγράμματα. Η αποχώρηση. Το τελευταίο βράδυ αλλά και πρωί ήμουν τόσο θλιμμένη καθώς ήξερα ότι φεύγω μακριά από άτομα με τα οποία δέθηκα αλλά μπορεί να μην ξαναδώ ποτέ. Ένιωθα πως η διαμονή μου εκεί μόλις άρχισε, όχι ότι τελείωσε. Ένα κομμάτι της σκέψης μου θα είναι για πολύ καιρό με την Σόνια στην Γαλλία, με τον Νταμίρ στην Ρωσία, με τον Τσάρε στην Τουρκία, αλλά και με όλους τους άλλους, και θα οδηγούν στο Vaunieres.
Ευχαριστώ πολύ την Έλιξ που μου έδωσε αυτή την μοναδική εμπειρία ζωής, και ελπίζω να έχω την ευκαιρία να επισκεφτώ αυτό το μέρος ξανά αλλά και να συμμετάσχω και σε άλλα προγράμματα.
Ιουλία
