Η ΕΛΙΞ, εταίρος του εκπαιδευτικού προγράμματος, "Training for trainers on inclusion" που υλοποιήθηκε στην Βιέννη από τις 12 μέχρι 18 Οκτωβρίου 2014, εκπροσωπήθηκε από τον Βασίλης και την Αλεξάνδρα, οι οποίοι μας παρουσιάζουν την εμπειρία τους.
“Είναι πολύ δύσκολο να συνοψίσει κάποιος ένα διαπολιτισμικό πρόγραμμα μέσα σε λίγες γραμμές. Στην πραγματικότητα είναι εξίσου δύσκολο να αντιληφθεί ο αναγνώστης τι μπορεί να του προσφέρει μια τέτοια εμπειρία, αν δεν την έχει βιώσει και ο ίδιος.
Οπότε για αρχή θα ήθελα να σας προτρέψω να συμμετάσχετε σε κάποιο πρόγραμμα. Κατά τη γνώμη μου μια συνάντηση λίγων ημερών είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή για να μπει κανείς στο κλίμα.
Αρχικά το πρόγραμμα Training on Inclusion and Diversity από την οργάνωση Grenzenlos διεξήχθη στη Βιέννη, 12 με 18 Οκτωβρίου 2014 και είχα τη χαρά να είμαι ένας εκ των δύο εκπροσώπων της ΕΛΙΞ.
Κάποια πρακτικά στοιχεία για το πως λειτουργούν τέτοιου τύπου προγράμματα. Σε συνεννόηση με τους διοργανωτές, οι συμμετέχοντες επιλέγουν έναν τρόπο πρόσβασης στη πόλη όπου διεξάγεται το πρόγραμμα (συνήθως αεροπορικώς) πληρώνοντας οι ίδιοι την μεταφορά τους. Στη συνέχεια οι διοργανωτές αναλαμβάνουν τη διαμονή και τη διατροφή. Με το τέλος του προγράμματος, επιστρέφεται πίσω το ποσό για τα μεταφορικά χωρίς το παραμικρό πρόβλημα.
Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα μέναμε σε ένα εξαιρετικό ξενοδοχείο (2 ανά δωμάτιο), οπού μας κάλυπταν όλα τα γεύματα της ημέρας. Από το πρωί έως το απόγευμα συμμετείχαμε στις διάφορες δραστηριότητες του προγράμματος. Στη συνέχεια ήμασταν ελεύθεροι να εξερευνήσουμε τη Βιέννη (μας έβγαλαν εβδομαδιαίο πάσο για όλα τα μέσα, το οποίο ήταν απίστευτα χρήσιμο).
Οι συνεδρίες αφορούσαν κοινωνικά ζητήματα αν και στην πραγματικότητα λειτουργούσαν περισσότερο σαν αφορμές για προβληματισμό και συζήτηση. Και δεν μιλάμε για μια απλή συζήτηση, όταν σ' αυτή συμμετέχουν άνθρωποι από τόσες πολλές χώρες. Στο πρόγραμμα εκπροσωπήθηκαν είτε μέσα από συμμετέχοντες είτε μέσα από διοργανωτές τα εξής κράτη: Αυστρία, Αρμενία, Ρωσία, Ουκρανία, Λευκορωσία, Ιταλία Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Λιθουανία, Φινλανδία, Εσθονία, Δανία, Ουγγαρία, Τσεχία, Αλβανία, Σερβία, Πολωνία και φυσικά η Ελλάδα.
Στην πραγματικότητα το μόνο πταίσμα στην κατά τα άλλα εξαιρετική διοργάνωση ήταν ο πολύ μεγάλος αριθμός των συμμετεχόντων. Για να γνωρίσεις τόσους πολλούς ανθρώπους δεν είναι αρκετές οι 6 μέρες που είχαμε στη διάθεση μας.
Παρόλα αυτά επέστρεψα στην Ελλάδα με νέους φίλους, εμπειρίες και αναμνήσεις. Όπως ανέφερα και στην αρχή, σας συστήνω τέτοιου είδους προγράμματα ανεπιφύλακτα.”
Βασίλης Κ.
---------------------------------------------
”Plus up your projects! Training of trainers on inclusion
Σε αυτό το σεμινάριο ακόμη και τα πιο δύσκολα έγιναν με τον πιο εύκολο τρόπο… Η διαδικασία αίτησης και έγκρισης συμμετοχής ήταν ταχύτατη, αν συγκρίνω με τις υπηρεσιακές διαδικασίες που ακολουθούνται συνήθως στο εκπαιδευτικό σύστημα όπου υπηρετώ. Η ανταπόκριση σε κάθε μου ερώτηση, επίσης γρήγορη. Η ημερομηνία υλοποίησης πολύ κοντά και το ταξίδι, ακόμη, χωρίς καθυστερήσεις και ταλαιπωρίες…
Ένα μόνο πράγμα με εμπόδιζε να ενθουσιαστώ: η ηλικιακή μου απόκλιση από το σύνολο των υπόλοιπων συμμετεχόντων. Ήμουν μακράν η μεγαλύτερη όλων, ομολογώ! Για πόσο όμως διήρκεσε κι αυτή η επιφύλαξη; Ούτε μια μέρα… Ήταν τόσο «πολύχρωμη» η ομάδα των συμμετεχόντων που κάθε απόκλιση φάνταζε αμελητέα. Πολύ διευκολυντικός παράγοντας, φυσικά ήταν και η φιλοξενία των Αυστριακών που θα τη χαρακτήριζα υποδειγματική από κάθε άποψη: ο χώρος διαμονής σοφά μελετημένος για να καλύψει ανάγκες πρακτικές και των διαμενόντων αλλά και της εκπαιδευτικής δραστηριότητας, οι κανόνες σαφέστατοι, η πρόβλεψη για τα πρακτικά ζητήματα εξαιρετική, τεύτονες γαρ!
Η ομάδα και οι υποομάδες της έδεσαν πολύ γρήγορα. Σύντομα και μέσα από βιωματικές δράσεις που ενίσχυσαν το ωραίο κλίμα και την αλληλογνωριμία άρχισαν να σχηματίζονται τα πρώτα πηγαδάκια, τα πρώτα γκρουπάκια προτιμώμενων συνεργατών στα project που αναλαμβάναμε.
Το «παιχνίδι», όμως, παιζόταν από όλους με όλους μέχρι την τελευταία μέρα. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου το ότι οι περισσότεροι κρατήσαμε επαφή μεταξύ μας και επικοινωνούμε τακτικά και ατομικά και μέσω μιας ομάδας στο facebook που έχει τον τίτλο του εκπαιδευτικού μας προγράμματος!
Η εκπαίδευση ήταν ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Αυτό οφείλεται και στους έμπειρους εκπαιδευτές αλλά και στο πλήθος τους που εναλλάσσονταν και δεν άφηναν στιγμή να χαλαρώσει το κλίμα. Το πρόγραμμα κάλυπτε ολόκληρη την ημέρα, μέχρι τις 18:00 το απόγευμα και είχε εντατικούς ρυθμούς και ευφάνταστες τεχνικές μάθησης. Ένα μόνο θα πω για να δώσω εικόνα του τί μπορεί να σημαίνει «αντιλαμβάνομαι την ένταξη των κινητικά αναπήρων». Περάσαμε όλοι υποχρεωτικά μια μέρα -μέχρι το απόγευμα- στους δρόμους της Βιέννης, με κάποιες εντεταλμένες αποστολές στο φάκελο, καθηλωμένοι σε αναπηρικό καροτσάκι για να ζήσουμε από πρώτο χέρι τις δυσκολίες μετακίνησης και πρόσβασης στην αυστριακή πρωτεύουσα. Ποτέ δε θα ξαναδώ τον κόσμο με την ίδια οπτική πια. Αυτή η εμπειρία μου άφησε ψυχικό αποτύπωμα. Και μάλιστα πολύ δυνατό. Και την έχω διηγηθεί ήδη σε πάρα πολύ κόσμο…
Δε θα πω περισσότερα για τις λεπτομέρειες του προγράμματος: περιείχε κάθε οπτική γωνία στο θέμα της ένταξης πολλών ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Μου άρεσε, όπως ανέφερα προηγουμένως, η μεθοδολογία τους: από προσομοιώσεις και εισηγήσεις μέχρι «θέατρο του καταπιεσμένου» και role playing με μεγάλη δυνατότητα ανάληψης πρωτοβουλιών από τους μετέχοντες, όπως ταιριάζει σε Εκπαίδευση Ενηλίκων.
Εγώ πήρα πολλά από αυτή την εμπειρία. Διδάχτηκα και προετοιμάστηκα να διδάξω με αποτελεσματικό τρόπο την ενσυναίσθηση, την ευαισθητοποίηση, την ανθρωπιστική οπτική και την πρακτική διευκόλυνση σε συνανθρώπους μου, συναδέλφους μου αλλά και μαθητές μου που αντιμετωπίζουν ζητήματα ένταξης λόγω κοινωνικών ή φυσικών ιδιαιτεροτήτων.
Α, και το σημαντικότερο: η υποβλητική Βιέννη – στολισμένη αν και ήταν λίγο νωρίς για τη Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα - ήταν το καταλληλότερο φόντο για να εμπνεύσει εκπαιδευτικές δραστηριότητες και πολιτισμό! Ήταν πανέμορφη, με εξαιρετικό καιρό που μας βοήθησε να την τριγυρίσουμε και να κάνουμε, παρέες-παρέες, ακόμη και τις βραδινές βολτίτσες μας για ένα ποτάκι, χαλαρά, στις όμορφες pub και τις μπυραρίες της Ringstrasse και όπου αλλού συχνάζει η αυστριακή νεολαία. Και τι δε θα ‘δινα για να το ξαναζήσω όλο αυτό…
Για μένα ήταν ένα flash back στους ρυθμούς της πρώιμης νεότητας μου και του φοιτητικού μου modusvivendi. Σας ευχαριστώ θερμά για τη δυνατότητα συμμετοχής!”
Αλεξάνδρα Γκ.
