Ένα από τα όνειρά μου, κάτι που πάντα ήθελα να κάνω και βαθιά μέσα μου πίστευα πως κάποτε θα το καταφέρω, ήταν να πάρω μέρος σε ένα εθελοντικό πρόγραμμα στο εξωτερικό.
Το μόνο πρόβλημα ήταν το πού. Πάντα έλεγα πως θα ήθελα να πάω κάπου μακριά, κάπου που δεν θα μοιάζει με την Ελλάδα και την Ευρώπη. Μέχρι που στη ζωή μου μπήκαν τα μαθήματα Ιαπωνικών και τότε ξεκίνησε η εμμονή με την Ιαπωνία και την Ασία.
Άρα, το μόνο που έμενε, ήταν να αποφασίσω το πότε. Ήρθε λοιπόν εκείνη η μέρα που αποφάσισα να πάω στην Ιαπωνία και να λάβω μέρος σε ένα εθελοντικό πρόγραμμα. Για καλή μου τύχη, είχα επισκεφθεί τον οργανισμό ΕΛΙΞ πριν 2 χρόνια και ήξερα πού να απευθυνθώ. Έτσι ξεκίνησε ένα αξέχαστο ταξίδι προς την ονειρεμένη και γεμάτη εκπλήξεις Ιαπωνία...
Το πρόγραμμα που επέλεξα είχε σχέση με εκπαίδευση παιδιών κατά κύριο λόγο, αλλά συνδύαζε και την επαφή των εθελοντών με την ιαπωνική ζωή στην επαρχία.
Ο πρώτος προορισμός μας ήταν η επαρχιακή πόλη Χάγκι, η οποία βρίσκεται στην περιφέρεια Yamaguchi, στο δυτικό άκρο του νησιού Χονσού και μάλιστα βρέχεται από τη θάλασσα. Ποιος θα μου έλεγε ότι θα έκανα το πρώτο μου καλοκαιρινό μπάνιο στην ιαπωνική θάλασσα!
Στο Χάγκι είχαμε την τύχη να έρθουμε σε επαφή με τους μαθητές και τους καθηγητές του Hagi Koen Gakuin. Από την πρώτη στιγμή, οι καθηγητές και οι μαθητές μας υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό και ενδιαφέρον. Ο κάθε εθελοντής είχε προετοιμάσει μια παρουσίαση, ένα παραδοσιακό ομαδικό παιχνίδι, μια χειροτεχνία και μια συνταγή μαγειρικής της χώρας του. Οι καθηγητές του σχολείου είχαν φροντίσει να ενσωματώσουν στο μάθημα όλα τα διαφορετικά πολιτισμικά στοιχεία με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο, τόσο για εμάς όσο και για τους μαθητές.
Κάθε μέρα χωριζόμασταν σε ομάδες και η κάθε ομάδα έπρεπε να φέρει εις πέρας μια από τις δραστηριότητες. Στόχος μας ήταν να γίνεται η συνεννόηση στα Αγγλικά πάντα με την βοήθεια και υπό την εποπτεία των καθηγητών.
Μαγειρέψαμε, παίξαμε, γελάσαμε, τα παιδιά μας ξενάγησαν στην πόλη τους, εμείς τους μιλήσαμε για τις δικές μας χώρες. Πραγματικά, αν και η συνεννόηση μπορεί κάποιες φορές να ήταν δύσκολη λόγω της γλώσσας, πιστεύω πως όλοι μαζί γίναμε μια ομάδα και μάθαμε όλοι κάτι ο ένας για τον άλλο που θα μας ακολουθεί για πάντα στη ζωή μας.
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου μέρους του προγράμματος, εγκατασταθήκαμε σε ένα παλιό παραδοσιακό σπίτι στην πόλη Μίνε. Εκεί ζήσαμε από κοντά την ζωή στην ιαπωνική εξοχή. Ο αρχηγός της ομάδας μας, ο Μπίνγκο – σαν, μας ξενάγησε στο Μίνε και όπως είθισται, συστηθήκαμε στους νέους μας γείτονες, τους οποίους καλέσαμε την επόμενη μέρα στο σπίτι μας. Όλοι οι εθελοντές μαζί ετοιμάσαμε το σπίτι, μαγειρέψαμε ο καθένας ένα φαγητό από την χώρα του, και κάναμε το τραπέζι στους γείτονές μας ως καλοί οικοδεσπότες. Εκείνο το απόγευμα, περίπου 15 άτομα μας επισκέφθηκαν, φέρνοντας ο καθένας κάποιο ποτό ή σπιτικό έδεσμα ως δώρο.
Οι Ιάπωνες, τουλάχιστον όσοι ζουν σε μικρότερες κοινωνίες όπως αυτή του Μίνε, είναι πάρα πολύ φιλόξενοι και δείχνουν ενδιαφέρον για τους ξένους που επισκέπτονται την χώρα τους. Μας ρωτούσαν συνεχώς για το πώς είναι στη δική μας χώρα, τι μας αρέσει να τρώμε και να πίνουμε, και συνεχώς προσπαθούσαν να μας κάνουν να νιώσουμε καλοδεχούμενοι. Εκεί γνωρίσαμε και ένα ζευγάρι με τα τέσσερα παιδιά τους, οι οποίοι έμεναν κοντά στο σπίτι μας και μας κάλεσαν στο δικό τους σπίτι την τελευταία μέρα μας στο Μίνε για να κάνουμε όλοι μαζί μπάρμπεκιου και να δούμε πυροτεχνήματα στον κήπο τους. Όταν φτάσαμε στο σπίτι τους νομίζω πως όλοι νιώσαμε για λίγες ώρες μέλη της οικογένειάς τους. Βοηθήσαμε στην ετοιμασία του φαγητού, παίξαμε με τα παιδιά, μιλήσαμε με τους άλλους καλεσμένους και τέλος, όταν ήταν πια νύχτα, ανάψαμε πυροτεχνήματα στον κήπο και όλοι μαζί σαν παιδιά χαμογελούσαμε κάτω από τις χρωματιστές λάμψεις τους. Ο αποχωρισμός ήταν ιδιαίτερα δύσκολος και όλοι μας κοιτάξαμε δυο τρεις φορές πίσω μας πριν φύγουμε από το σπίτι. Ο μικρός Γιάματο μας αποχαιρέτησε θλιμμένος!
Τελευταίος σταθμός ήταν το χωριό Άτο! Άλλη μια διαφορετική εμπειρία για εμάς! Στο Άτο μείναμε για τρεις περίπου μέρες στις θερμές πηγές Γκαντζότζου. Οι θερμές πηγές ή "ονσέν" είναι ο αγαπημένος προορισμός και τρόπος διασκέδασης για τους Ιάπωνες. Οι ιδιοκτήτες του ονσέν μας φιλοξένησαν εκεί και εμείς βοηθούσαμε στο εστιατόριο και στο καθάρισμα του χώρου. Φυσικά δοκιμάσαμε και τις θερμές πηγές, κάτι που πιστεύω πως οποιοσδήποτε επισκέπτης της Ιαπωνίας πρέπει να κάνει.
Δεν ξέρω αν μια τέτοια εμπειρία μπορεί να την περιγράψει κανείς μόνο με λόγια ή και με φωτογραφίες. Η ίδια η επαφή με την χώρα και τους ανθρώπους της είναι κάτι που μόνο αν το ζήσεις μπορείς να το καταλάβεις. Σε αυτό το ταξίδι έμαθα τόσα πράγματα για την Ιαπωνία που ακόμη κι αν τα ήξερα, τα είχα ακούσει ή τα είχα δει σε ταινίες δεν μπορούν να συγκριθούν με την πραγματικότητα. Ακόμη και αν είχα επισκεφθεί την Ιαπωνία ως τουρίστρια, δεν νομίζω ότι θα είχα αποκομίσει τόσες εμπειρίες όσες αποκόμισα μέσω του προγράμματος.
Έζησα σε ιαπωνικό σπίτι, κοιμήθηκα πάνω σε τατάμι με φουτόν και όχι σε κρεβάτι, έφαγα ιαπωνικό φαγητό που εμείς είχαμε μαγειρέψει με υλικά που είχαμε αγοράσει όλοι μαζί από ιαπωνικό σούπερ μάρκετ και όχι σε εστιατόριο. Έζησα την σχολική ζωή σε ένα ιαπωνικό σχολείο ερχόμενη σε επαφή με Ιάπωνες καθηγητές και μαθητές. Κολύμπησα στη θάλασσα, μπήκα στις θερμές πηγές, είδα πυροτεχνήματα στον ουρανό, μίλησα Ιαπωνικά, έμαθα καινούργιες λέξεις...
Γνώρισα ανθρώπους από άλλες χώρες που και εκείνοι όπως εγώ αγαπούσαν την Ιαπωνία και ήθελαν να την γνωρίσουν καλύτερα και να προσφέρουν τον χρόνο και το κέφι τους στο πρόγραμμα αυτό. Τόσα κι άλλα τόσα που θα τα κρατήσω όλα στη μνήμη μου για πάντα!!
Ξανθίππη Ζ.
Ιούλιος 2015
