Το πρόγραμμα εθελοντικής εργασίας στο οποίο είχα συμμετάσχει το 2008 ήταν στην Τσεχία, στον εθνικό δρυμό Krkonoše, κοντά στο Liberec.

Το δάσος βρισκόταν σε κίνδυνο καθώς σε αυτό είχαν εισβάλει μικροοργανισμοί που κατέστρεφαν τα δέντρα και ένας τρόπος αντιμετώπισης αυτού του φαινομένου ήταν οι δεντροφύτευση δέντρων που αποτελούν φυσικοί ξενιστές για τους μικροοργανισμούς αυτούς .

Το βράδυ που έφτασα στο Liberec με υποδέχτηκαν σε μία στάση του λεωφορείου δύο εθελοντές.

Ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευα εκτός Ελλάδος αλλά δεν ένιωθα καμία ανησυχία καθώς μου είχαν δοθεί όλες οι απαραίτητες πληροφορίες. Με οδήγησαν στους προσκοπικούς κοιτώνες όπου φιλοξενούμασταν και εκεί γνώρισα και τους υπόλοιπους εθελοντές που είχαν έρθει από διάφορες μεριές του κόσμου. Όλοι τους υπέροχοι άνθρωποι και οι φιλίες που δημιουργήθηκαν εκεί κρατούν έως σήμερα.

Το δάσος είχε μία απίστευτη ενεργεία και για εμένα ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία καθώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τέτοια δάση.

Νωρίς το πρωί μετά από ένα πλούσιο πρωινό φεύγαμε για το δάσος όπου ξεκινούσαμε την δεντροφύτευση μικρών δέντρων. Νωρίς το απόγευμα πριν νυχτώσει, επιστρέφαμε στον ξενώνα για ξεκούραση. Κάποιοι πήγαιναν για τα ψώνια της ημέρας. Άλλοι μέναμε πίσω για κουβεντούλα μουσική, μπάνιο και πότε πότε κάναμε βόλτες στα δρομάκια του Liberec, χαλαρώνοντας στα όμορφα καφέ του και σ τις παραδοσιακές μπυραρίες του, μία πόλη μέσα στο πράσινο, ήσυχη και γραφική με μικροσκοπικά ξύλινα σπιτάκια.

Κάθε μέρα, ένα ζευγάρι εθελοντών έμενε πίσω για να ετοιμάσει τα γεύματα της ημέρας και να επιμεληθεί την καθαριότητα των κοιτώνων.

Ένα Σαββατοκύριακο το περάσαμε κάνοντας εκδρομή με το τρένο μέσα σε απίστευτη φύση και μικρά χωριουδάκια απείρου κάλλους όπου σταματούσαμε για να τα εξερευνήσουμε.
Είναι μία εμπειρία δυνατή που δε θα ξεχάσω ποτέ.