Workcamp in France, 05 – 26/07/2019, CONCF-190-ESC, Name: LINIERES - Place: Ballée
Γεια σας. Ταξιδέψαμε παρέα με την κολλητή μου στη Γαλλία πραγματοποιώντας μία από τις μεγαλύτερες επιθυμίες μας. Όλα ξεκίνησαν ως μία τρελή πρόταση μεταξύ δύο φίλων και τελικά μέσω της ΕΛΙΞ καταφέραμε να συμμετάσχουμε σε ένα εθελοντικό πρόγραμμα που λάμβανε χώρα σε ένα χωριό βόρεια της Γαλλίας, το Ballee.
Η αλήθεια είναι ότι η αναζήτηση του κατάλληλου προγράμματος μου πήρε αρκετές ώρες, ώσπου η τελική επιλογή ήταν...ένα φεστιβάλ όπερας. Ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα βίωνα κάτι τέτοιο από κοντά. Ήταν σαν να ζούσα σε ένα παραμύθι. Το φεστιβάλ όπερας διοργανώνεται τα τελευταία τρία χρόνια στο πανέμορφο αυτό χωριό, με τη βοήθεια όλων των κατοίκων και πολλών εθελοντών.
Ας το πάρουμε από την αρχή. Ξεκινώντας για Γαλλία μέσα στο αεροπλάνο σε κατακλύζει τρομερή ανυπομονησία με ταυτόχρονο ενθουσιασμό για όλο αυτό που πρόκειται να ζήσεις. Και πάλι όμως δεν μπορούσα να φανταστώ ούτε τα μισά από αυτά τα απίστευτα πράγματα που έζησα εκείνες τις 22 μέρες. Από το Παρίσι μέσω τρένου φτάσαμε στο χωριό όπου μας περίμενε ένας χαμογελαστός κύριος ο οποίος θα μας μετέφερε στο σπίτι της οικογένειας που διοργανώνει το φεστιβάλ.
Έτσι λοιπόν αφού γνωριστήκαμε ξεκινήσαμε την διαδρομή προς το σπίτι και αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι ότι δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από το παράθυρο. Η ομορφιά του χωριού, τα γεμάτα πράσινο σπίτια, οι δρόμοι όλα ήταν ένας υπέροχος συνδυασμός που δεν μπορούσα να σταματήσω να θαυμάζω. Φτάνοντας στο κάστρο ο Julian και η Veronique, οι διοργανωτές του φεστιβάλ μας υποδέχτηκαν ζεστά με αγκαλιές και χαμόγελα και συνεχίστηκε η γνωριμία και με τους υπόλοιπους 4 εθελοντές με τους οποίους ξεκίνησε μια συναρπαστική κουβέντα με σκοπό την καλύτερη γνωριμία μας. Το δείπνο εκείνη την ημέρα μου δημιούργησε την ιδέα ότι βλέπω μια γαλλική ταινία στην τηλεόραση αλλά δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι είμαι και εγώ μέρος αυτής.
Από την πρώτη κιόλας μέρα δεθήκαμε με τα παιδιά σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Γελούσαμε, μιλούσαμε νιώθαμε ήδη ο ένας φίλος με τον άλλον. Η βοήθεια που προσφέραμε στο στήσιμο του φεστιβάλ μπορώ να πω πως δεν ήταν κάτι δύσκολο καθώς οι δουλειές γινόντουσαν ομαδικά και ολοκληρώνονταν με κέφι και συναίσθημα ικανοποίησης. Όσο περνούσαν οι μέρες το μέρος γέμιζε όλο και περισσότερο με καλλιτέχνες, τραγουδιστές, ηθοποιούς, χορευτές. Γινόμασταν όλοι γνωστοί και φίλοι μεταξύ μας και το κλίμα που επικρατούσε ήταν υπέροχο. Δεν υπήρχε μέρα που να περνούσε βαρετά, όλα κυλούσαν τόσο διασκεδαστικά.
Το σημείο του εθελοντισμού όμως είναι αυτό που με γέμισε περισσότερο σαν άνθρωπο. Όλοι ανεξαιρέτως ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Όλα όσα χρειαζόντουσαν για το φεστιβάλ έγιναν μέσα σε 3 εβδομάδες. Σκηνή, ενδυμασία, διακόσμηση,οι πρόβες των τραγουδιστών,μουσικών. Το φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε για δυο μέρες και προσέλκυσε πλήθος θεατών.
Η εμπειρία αυτή είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ και ανυπομονώ για την επόμενη. Γνώρισα εκπληκτικούς ανθρώπους, δέθηκα μαζί τους, άκουσα την δική τους καθημερινότητα. Δοκίμασα καινούργιες γεύσεις και απέκτησα καινούργια μουσικά ακούσματα. Η περιγραφή μιας τέτοιας εμπειρίας είναι πολύ λίγη σε σχέση με την πραγματικότητα. Θα μπορούσε κανείς να διηγείται ατελείωτες ιστορίες, το σίγουρο είναι πως είναι κάτι το μοναδικό, σαν να συμβαίνει σε ένα παράλληλο σύμπαν αυτό που ζεις. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το ζήσετε. Ανοίξτε το μυαλό σας, την καρδιά σας και δοκιμάστε καινούρια πράγματα.
Κωνσταντίνα και Φλάβια
