Βιετνάμ;; Πως σου ήρθε να πας στο Βιετνάμ για εθελοντισμό; Δεν είναι επικίνδυνα εκεί;
Οι τρείς συχνότερες ερωτήσεις που με περιτριγύριζαν όταν ανακοίνωσα σε γονείς και φίλους τον επόμενο μου εθελοντικό προορισμό. Και εσείς αυτό να ρωτούσατε κατά πάσα πιθανότητα.
Η δικιά μου απάντηση…. "Και γιατί όχι;". Εκτός από απάντηση, θα μπορούσα να πω ότι ήταν και το σκεπτικό μου όταν έψαχνα στην ιστοσελίδα της ΕΛΙΞ το εθελοντικό πρόγραμμα που μου ταίριαζε.
Αυτό που με ενθουσίασε πραγματικά ήταν ότι μέσω της ΕΛΙΞ μπορείς να πας σχεδόν σε κάθε χώρα του κόσμου και να πράξεις το λειτούργημα του εθελοντισμού, καθώς η οργάνωσή συνεργάζεται με χιλιάδες άλλες εθελοντικές οργανώσεις από όλο τον κόσμο. Έτσι, λόγω αυτού αποφάσισα ότι θα πάω σε ένα πολύ μακρινό μέρος και το μόνο δεδομένο που είχα ήταν ότι θα βρισκόμουν σε διαφορετική ήπειρο!
Κάπως έτσι θα ξεκινούσε η εμπειρία μου στο Βιετνάμ!
Όταν έφτασα εκεί, με υποδέχτηκε η υπεύθυνη της βιετναμέζικης οργάνωσης και το πρόγραμμα στο οποίο επρόκειτο να συμμετάσχω ήταν ανθρωπιστικό και είχε διάρκεια 2 εβδομάδων. Πιο συγκεκριμένα, τις επόμενες 2 εβδομάδες θα βοηθούσα σε ένα από τα μεγαλύτερα ορφανοτροφεία στην πόλη Ho Chi Minh. Όπως μπορείτε να καταλάβετε, θα περνούσα σχεδόν όλο μου τον χρόνο με παιδιά! Τι πιο ωραίο;
Το ορφανοτροφείο στο οποίο βοηθούσα είχε πάρα πολλά δωμάτια όπου κατοικούσαν παιδία εγκαταλελειμμένα από τους γονείς τους, τα οποία διαβαθμίζονταν ανάλογα με την ηλικία των παιδιών. Προσωπικά είχα την τύχη να βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο όπου φιλοξενούσε παιδιά μεταξύ 1 και 12 ετών, με την μόνη ιδιαιτερότητα ότι τα παιδιά αυτά είχαν νοητικές ασθένειες, όπως νοητική υστέρηση, σύνδρομο Down και αυτισμό.
Για εσάς που αναρωτιέστε… Ναι στην αρχή μου φάνηκε πολύ δύσκολο να το κάνω αυτό, κυρίως γιατί πίστευα ότι δεν ήμουν έτοιμος ψυχολογικά. Ως προς έκπληξή μου όμως, μέρα με την μέρα ένιωθα πολύ καλύτερα με τα παιδιά και έφτασα σε σημείο να τα αγαπήσω και να με αγαπήσουν και πολλές φορές να προτιμούν εμένα αντί για τις νοσοκόμες για να τα παρηγορήσω όταν ήταν λυπημένα, να παίξω μαζί τους όταν ήταν χαρούμενα, να τα ταΐσω και να τα φροντίσω. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, σε 2 βδομάδες πρόλαβα να δεθώ με όλα τα παιδιά και να γεμίσω συναισθήματα για αυτά.
Επίσης με έμαθαν ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα της ζωής μου και μπόρεσα να καταλάβω τις δυσκολίες και τις ατυχίες που υπάρχουν στον κόσμο μας και με βοήθησαν να ανακαλύψω ένα ακόμα κομμάτι του εαυτού μου!
Πραγματικά μέσω του εθελοντισμού μπορείς να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, καθώς το συναίσθημα του να προσφέρεις παίρνοντας ως αντάλλαγμα κάτι τόσο απλό, όπως ένα χαμόγελο, μια στιγμή ευτυχίας ή ένα “ευχαριστώ” (στα βιετναμέζικα “cảm ơn” ), είναι ανεκτίμητης αξίας!
Στο σύνολό του το ταξίδι μου στο Βιετνάμ ήταν απερίγραπτα όμορφο, έκανα φίλους από όλο τον κόσμο, γνώρισα καταπληκτικούς ντόπιους, γεύτηκα το νοστιμότατο φαγητό τους, μαγεύτηκα από τα πανέμορφα τοπία της χώρας και διασκέδασα όσο δεν πάει!
Ήταν αδιαμφησβήτητα μια από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου και σίγουρα θα μου μείνει χαραγμένη στο μυαλό για πάρα πολλά χρόνια..
Γιώργος Κοττής
Υ.Γ. Για όλους εσάς που αυτή τη στιγμή βρίσκεστε στην ιστοσελίδα της ΕΛΙΞ και δεν είστε σίγουροι αν θέλετε να συμμετάσχετε σε κάποιο πρόγραμμα, δεν είστε σίγουροι εάν έχετε χρόνο και γενικότερα έχετε δεύτερες σκέψεις…
Απλά κάντε το! Σας το υπόσχομαι δεν θα το μετανιώσετε!!
