Γεια σας για τρίτη χρονιά με την ΕΛΙΞ!
Αυτή τη φορά οι εμπειρίες μου έρχονται από τα βουνά του Ardeche, στη Γαλλία και συγκεκριμένα από το χωριό Rocles. Πρόκειται για ένα χωριό απομονωμένο σκοπίμως, μιας που κατοικήθηκε κυρίως από ανθρώπους που ήθελαν να φύγουν μακριά από τον ''πολιτισμό'' και να ξεκινήσουν μία πιο ανθρώπινη κοινότητα. Ήδη λοιπόν από την πρώτη στιγμή το workcamp περιελάμβανε ένα μαγευτικό τοπίο και πολύ ξεχωριστούς ανθρώπους έτοιμους να μας υποδεχτούν!
Όμως το workcamp δεν είναι μόνο το μέρος και οι κάτοικοι του,είναι κυρίως οι εθελοντές του.
Για πρώτη χρονιά φέτος, συνάντησα ανθρώπους που πέρα από τις διαφορές κουλτούρας, είχαμε και πολύ διαφορετικούς χαρακτήρες! Μετά από δυο μέρες όμως η θεωρία μου περί ''καλού ανθρώπου'', επαληθεύτηκε. Κάτσαμε όλοι μαζί στα γνωστά ''meetings'' των workcamps και βάλαμε έναν και μοναδικό κανόνα: τον σεβασμό. Αυτός ο σημαντικός κανόνας και κυρίως η διάθεση να τον σεβαστούμε σε συνδυασμό με τα παιχνίδια, τις αστείες στιγμές στη δουλειά και τα τόσα μικρά και μεγάλα πράγματα μας βοήθησαν να γίνουμε ένα.
Και φυσικά από ένα WorkCamp δεν μπορεί να λείπει η δουλειά! Πρωινό ξύπνημα στις 7μιση και ραντεβού στο φούρνο (το μοναδικό μαγαζί στο χωριό). Το μεγάλο project του workcamp είναι να ενωθεί το χωριό μέσω ενός μονοπατιού με το διπλανό χωριό. Εμείς, συνεχίζοντας ό,τι έγινε πέρυσι, καθαρίσαμε το μονοπάτι όπου υπήρχε, φτιάξαμε καινούριο δρόμο όπου χρειαζόταν και για όσους ήταν καλλιτεχνικές φύσεις προσφερόταν land-art στο δάσος!
Τίποτα δε θα ήταν το ίδιο εάν δεν μας βοηθούσαν οι μικροί του χωριού! Οι διοργανωτές του workcamp πέρα από τον βασικό σκοπό (το μονοπάτι) σκόπευαν στο να χαρίσουν στους νέους του χωριού μία διέξοδο, ένα διαφορετικό καλοκαίρι γεμάτο με διαφορετικές κουλτούρες. Χάρη σε αυτά τα παιδιά όχι μόνο ελαφρύνθηκε η δουλειά, αλλά είδαμε πως μεγαλώνει ένας νέος εκεί, πως λειτουργεί η καθημερινότητα τους και κυρίως διευρύναμε την παρέα μας (τόσο πολύ μάλιστα ώστε να πρέπει να μαγειρέψουμε καμιά φορά για 30 άτομα!! Το πιο χαρούμενο γεύμα!!)
Κι όλη αυτή η μεγάλη παρέα από εθελοντές, ντόπιους και μικρά παιδιά ήξερε πως να εκμεταλλεύεται τον ελεύθερό της χρόνο! Πέρα από το καθιερωμένο απογευματινό μπάνιο στο ποτάμι, βρεθήκαμε από φεστιβάλ samba σε γιορτή ξύλινων παιχνιδιών και από βοήθεια σε ένα άλλο workcamp σε χορούς και τραγούδια! Συζητήσαμε, μαγειρέψαμε και όπως πάντα στο τέλος κλάψαμε! Γι' αυτό μη βγάζετε ποτέ εισιτήρια επιστροφής!! Εγώ φέτος φιλοξενήθηκα για μια εβδομάδα μετά το workcamp σε ένα σπίτι εκεί και ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες που έχω!
Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ είναι το πως από ένα group ανθρώπων που δε θα κάναμε ίσως ποτέ παρέα, εάν ήμασταν στον ίδιο τόπο, καταλήξαμε στο να κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω προκειμένου να περάσουμε συνολικά όλοι καλά! Κοινωνία-Εγώ, 1-0!
Και για να κλείσω κάπου εδώ...εάν οι γονείς και το σχολείο θεωρούνται υπεύθυνοι για την παιδεία σου, εγώ - τουλάχιστον για μένα - θα προσέθετα και τα workcamps. Μαθαίνεις την ιστορία όπως την νιώθουν οι απλοί άνθρωποι κι όχι μόνο τα βιβλία, έρχεσαι σε επαφή με άλλες κουλτούρες, μαθαίνεις να συνυπάρχεις, να δουλεύεις με χαρά σε κάτι που σε γεμίζει, να γνωρίζεις κόσμο με άλλα όνειρα, να αμφισβητείς ό,τι ήξερες αλλά παράλληλα να μοιράζεσαι ό,τι ξέρεις, να ταξιδεύεις, να.., να..., να...!
Αθηνά Ζ-Β.!
