GIS Onlus Workcamp Napoli, 14-6 / 28-6, Ospidale Monaldi

Νapoli: When you come to Naples, you cry twice: once when you arrive and once when you leave it (όταν έρχεσαι στη Νάπολη κλαις δυο φορές. Όταν έρχεσαι και όταν φεύγεις).. Είναι πραγματικά μια φράση που συνοψίζει όλα μου τα συναισθήματα για την πόλη αυτή.

Λένε πως μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Μα ούτε οι λέξεις θα είναι αρκετές για να περιγράψω την εμπειρία μου αυτη.

14 Ιουνίου και ταξιδεύω για Νάπολη. Ιταλία είχα ξαναπάει αλλά όχι Νάπολη. Δεν ήθελα απλά το ταξίδι. Ήθελα να είμαι μέρος της κοινότητας, να γνωρίσω νέους ανθρώπους και να γευτώ ότι είχε να μου προσφέρει η πόλη αυτή.

Η απόφαση να φύγω εθελοντικά σε ένα ξένο κράτος με ανθρώπους που δεν ήξερα ήταν σίγουρα κάτι έξω από εμένα. Κάτι που δεν είχα ξανακάνει ποτέ αλλά σίγουρα μετά από αυτό το workcamp θα ξανακάνω.

Είμασταν τρεις κοπέλες. Από Ουγγαρία, Λιθουανία και από Ελλάδα. Η δουλειά μας ήταν στο νοσοκομείο Monaldi και πιο συγκεκριμένα στο παιδικό σταθμό Baby Parking όπου κάθε πρωί χαρούμενα παιδικά προσωπάκια μας καλημέριζαν με ένα χαμόγελο και ένα φιλί.

Το να συναστρέφεσαι παιδιά είναι σίγουρα κάτι μοναδικό. Το να συναστρέφεσαι όμως παιδιά που δεν μιλούν την γλώσσα σου αλλά ούτε και Αγγλικά είναι κάτι ξεχωριστό. Με τον τρόπο τους σε βοηθούσαν να καταλάβεις τι ήθελαν και το πιο σημαντικό το φιλί και η αγκαλιά που σου έδιναν όταν έφευγες.

Οι άνθρωποι στην Νάπολη είναι χαμογελαστοί, ανοιχτοί, φιλόξενοι και θορυβώδεις. Κατά ένα τρόπο ένιωθα σαν να ήμουν στην Ελλάδα.. Αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι οι άνθρωποι που συναστρέφουν κάθε μέρα με έκαναν να νιώθω σαν το σπίτι μου..

Μπορώ να πω με σιγουριά πως πλέον έχω μια δεύτερη οικογένεια στην Νάπολη που με περιμένει να την επισκεφτώ ξανά.

Μαρίλια
GIS Onlus, Naples, Ιούνιος 2014