Διακοπές του Πάσχα, 2015. Με το καλοκαίρι να πλησιάζει, έψαχνα τι θα ήθελα να κάνω το καλοκαίρι. Έχοντας απορρίψει το ενδεχόμενο συμβατικών διακοπών, η ιδέα της συμμετοχής σε κάποιο εθελοντικό πρόγραμμα προέκυψε αβίαστα.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η έρευνα. Οι ενδοιασμοί στην αρχή ήταν αρκετοί: "Θα ταξιδέψεις μόνος στο εξωτερικό;", "Κι αν δεν σου αρέσει;" είναι απλώς μερικά παραδείγματα. Μέχρι που βρήκα ένα πρόγραμμα στη βόρεια Ιταλία που μού έδιωξε κάθε δισταγμό, καθώς ήταν περιβαλλοντικού περιεχομένου και θα διαδραματιζόταν στο βουνό, στοιχεία που βρήκα ιδιαίτερα ελκυστικά. Η αίτηση έγινε δεκτή, η αναμονή και η αδημονία ξεκίνησαν.
Η εθελοντική ομάδα, με ορμητήριο ένα μικρό, πανέμορφο, ορεινό χωριό, τη Gerola Alta, ήταν επιφορτισμένη με τον καθαρισμό των τριγύρω μονοπατιών, τα οποία βρισκόταν σε ειδυλλιακές τοποθεσίες και αποτελούσαν πόλο έλξης για τους λάτρεις του περιπατητικού τουρισμού.
Η δουλειά ξεκινούσε κατά τις 9 π.μ. και τα καθήκοντά μας ποίκιλαν: Απομάκρυνση των πεσμένων φύλλων, κλάδεμα των φυτών που είχαν παρεισφρήσει στη διαδρομή, κόψιμο της χλόης, επιδιόρθωση ρυακιών, κατασκευή μικρών καναλιών απορροής ομβρίων υδάτων, σκαλοπατιών και σήμανση της διαδρομής. Συνήθως σταματούσαμε κατά τη μία για μεσημεριανό και συνεχίζαμε μερικές ακόμη ώρες. Μπορεί να δουλεύαμε αρκετές ώρες, οι υποχρεώσεις μας ωστόσο δεν ήταν κουραστικές.
Τα απογεύματα ήμασταν ελεύθεροι. Πέρα από τα επιτραπέζια, μπορούσε κανείς να περάσει το χρόνο του πλένοντας τα ρούχα του στο παραδοσιακό πλυσταριό, πίνοντας ένα ρόφημα στην καφετέρια του χωριού ή απολαμβάνοντας, ως περιπατητής πλέον, τις διαδρομές που είχαμε επιμεληθεί.
Οι δραστηριότητες όμως δεν περιορίστηκαν εντός του χωριού. Δύο φορές είχαμε την ευκαιρία να κολυμπήσουμε σε λίμνες, μία πρωτόγνωρη για όλους εμπειρία, ενώ μία άλλη μέρα κάναμε πεζοπορία, φθάνοντας σε μία κορυφή ύψους 2.550 μέτρων.
Η ομάδα μας αποτελούνταν από δώδεκα άτομα από διάφορες χώρες και ηπείρους. Μέσα από τη δουλειά και τις υπόλοιπες δραστηριότητες, δεν αργήσαμε να δεθούμε. Οι κάτοικοι του χωριού εκτίμησαν τη συμμετοχή μας σε αυτό το πρόγραμμα και ήθελαν να μας γνωρίσουν καλύτερα' η πολιτισμική αλληλεπίδραση δεν σταματούσε ποτέ, όλοι ήμασταν πρόθυμοι να μάθουμε για τις συνήθειες των πολιτισμών των άλλων εθελοντών.
Τι μου έχει μείνει από τη συμμετοχή μου σε αυτό το πρόγραμμα; Η χαρά της εθελοντικής προσφοράς, οι νέες γνωριμίες, η ομορφιά του τόπου αυτού και ένα μικρό αίσθημα τύψης που δεν είχα τολμήσει κάτι τέτοιο νωρίτερα.
Συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους να συμμετάσχουν σε εθελοντικά προγράμματα αυτού του είδους. Ξεπεράστε τις αρχικές σας φοβίες, τις καταλαβαίνω κι εγώ είχα, δεν θα το μετανιώσετε.
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Έλιξ για την αγαστή συνεργασία που είχαμε και για τη δυνατότητα που μου έδωσε να συμμετάσχω στο πρόγραμμα αυτό' ελπίζω το επόμενο καλοκαίρι να μπορέσω να λάβω μέρος σε κάποιο άλλο.
Γιώργος Ευθυμίου, 22
