Μετά από αρκετό ψάξιμο τον Μάρτιο του 2013 αποφασίστηκε το ταξίδι μου στο Laguepie της Νότιας Γαλλίας, το περίμενα με πολύ μεγάλη αγωνία. Πριν ξεκινήσω το ταξίδι μου κανόνισα να βρεθώ με την Saule μια εθελόντρια από την Λιθουανία στην Τουλούζη για να ταξιδέψουμε μαζί με το τρένο στο μικρό χωριό του Laguepie. Εκεί ξεκίνησε μια από τις ωραιότερες εμπειρίες της ζωής μου.

Βρέθηκα με μία ομάδα νέων στην ηλικία μου από την Τουρκία, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Αυστρία, Ρωσία, Λιθουανία και την Εσθονία.

Το έργο που κάναμε ήταν να βελτιώσουμε τις υποδομές μίας κατασκήνωσης κάτι που σημαίνει αρκετή χειρονακτική δουλειά την οποία όμως έκανα με μεγάλη ευχαρίστηση. Η κηπουρική ήταν μια ακόμη απασχόληση πολύ δημιουργική με την οποία ασχολήθηκα.

Στον ελεύθερο μας χρόνο πήγαμε σε τοπικά φεστιβάλ, μάθαμε παραδοσιακούς γαλλικούς χορούς, χορέψαμε με τους ντόπιους, περπατήσαμε δίπλα στο ποτάμι που κάναμε και μπάνιο.

Από αυτό το ταξίδι έκανα πολλούς φίλους, απέκτησα εμπειρίες και πραγματικά ένιωσα περήφανος που και εγώ συμμετείχα σε ένα εθελοντικό πρόγραμμα και πρόσφερα κάτι στο χωριό του Laguepie.

Πριν ακόμη τελειώσει το ταξίδι μου είχα αρχίσει να σκέφτομαι που θα πάω στην επόμενη χρονιά με την ΕΛΙΞ.

Δυο ήταν τα δυσάρεστα σε αυτό μου το ταξίδι. Ένα ότι έπρεπε μετά από 3 βδομάδες να αποχωριστώ αυτούς τους νέους φίλους που είχα κάνει και δυο ότι έχασα την φωτογραφική μου μηχανή που είχε μέσα όλες τις φανταστικές φωτογραφίες που είχα τραβήξει.

Περιμένω πάλι φέτος το πρόγραμμα για να κλείσω το επόμενο μου εθελοντικό πρόγραμμα.

Νικόλας