Ψάχνοντας για εθελοντικά προγράμματα ανακάλυψα την ΕΛΙΞ και αμέσως άρχισα να οργανώνω τις διακοπές μου! Η επιλογή μου ήταν ένα περιβαλλοντικό πρόγραμμα στο Odemis της Τουρκίας. Την ίδια επιλογή έκαναν και άλλα 14 άτομα από την Ισπανία, τη Σλοβακία, την Ιταλία, την Κορέα, τη Γαλλία, την Τουρκία και τη Σερβία!
Έτσι λοιπόν στις 19 Ιουλίου όλοι εμείς συναντηθήκαμε στο Gul Sokak (οδός τριαντάφυλλο) στο Odemis της Τουρκίας! Εκείνη την περίοδο στην Τουρκία γιόρταζαν το Ramadan και ανά τακτικά χρονικά διαστήματα ακούγαμε την προσευχή από τον ιμάμη, γεγονός με απίστευτο πολιτιστικό ενδιαφέρον που σου μάθαινε να σέβεσαι τη χώρα υποδοχής. Επίσης εκείνη την περίοδο στην Τουρκία γινόντουσαν διάφορα επεισόδια.
Με αφορμή αυτά ξεκινήσαμε μια πολύ εποικοδομητική συζήτηση από την οποία κατάλαβα ότι ήμασταν μια παρέα που παρόλο που το κάθε μέλος της είχε μεγαλώσει αλλού, είχαμε κοινές απόψεις, ακούγαμε ίδια μουσική, είχαμε δει τις ίδιες ταινίες και… είχαμε διάθεση να προσφέρουμε!! Φυσικά όλες οι συζητήσεις (ό,τι ώρα και να ήταν) συνοδεύονταν με τσάι και ηλιόσπορους!
Εκτός από τις συζητήσεις, την πρώτη μέρα ή αλλιώς τη μέρα της γνωριμίας, παίξαμε διάφορα παιχνίδια από τη χώρα του καθενός και αρχίσαμε να γνωριζόμαστε πολύ καλύτερα.
Έτσι, την άλλη μέρα σηκωθήκαμε με διάθεση για δουλειά! Η δράση μας ήταν περιβαλλοντική. Φυτέψαμε λουλούδια σε ένα πάρκο που μόλις είχε φτιαχτεί, καθαρίσαμε διάφορους δημόσιους χώρους και περιποιηθήκαμε ένα κήπο γεμάτο από κόκκινα τριαντάφυλλα σ΄ ένα πάρκο με καφέ και σινεμά. Καθώς δουλεύαμε τραγουδούσαμε και αυτό έκανε τη δουλειά ακόμη πιο ευχάριστη (υπάρχουν και ντοκουμέντα, αφού στα πάρκα ήρθε η τηλεόραση και το ράδιο!)! Παρόλο που η κούραση ήταν γλυκιά και είχαμε πάντα κρυμμένες δυνάμεις, χρειαζόμασταν ένα καλό φαγητό! Αυτό μας το πρόσφεραν οι άνθρωποι από το γηροκομείο της περιοχής. Μετά το φαγητό μιλούσαμε με τους ηλικιωμένους ανθρώπους και μία μέρα ο κύριος Ουντέρ μας έκανε την τιμή να μας παίξει παραδοσιακά τραγούδια με το βιολί του! Όσον αφορά το φαγητό, δε γίνεται να μην αναφέρω τις υπέροχες σούπες από την Κορέα και την τέλεια μακαρονάδα από τον Ιταλό Φάμπιο!
Πέρα από τη δουλειά κάναμε και διάφορες εκδρομές, τις οποίες τις είχαμε συζητήσει όλοι μαζί ανάλογα με τις προτιμήσεις του καθενός. Έτσι, τα απογεύματα μετά τη δουλειά βρεθήκαμε για μπάνιο στη θάλασσα, για καφέ σ΄ένα καφενείο το οποίο διαχειρίζονταν άνθρωποι με κινητικά προβλήματα, για γεύμα ως καλεσμένοι του δημάρχου, για περίπατο σε μία λίμνη και φυσικά κάναμε εκδρομές σε ιστορικά μέρη όπως το πανέμορφο χωριό Πυργί με την έπαυλη Cakiraga. Με τον ίδιο τρόπο εκμεταλλευτήκαμε και τα σαββατοκύριακα που δεν είχαμε δουλειά πηγαίνοντας στο Τσεσμέ και στη Σμύρνη (στη Σμύρνη μάλιστα μιλούσα με τους ντόπιους στα ελληνικά!)
Και κάπως έτσι έφτασε το τέλος…Την τελευταία μέρα στο κοινόχρηστο χώρο του ξενώνα βρισκόντουσαν φάκελοι με τα ονόματα του καθενός, όπου ο καθένας είχε αφήσει ένα γράμμα στον άλλον. Οι φάκελοι γέμισαν κι ο ξενώνας άδειασε.
Ήταν μια εμπειρία που δε θα ξεχάσω ποτέ, που θα ξανακάνω σίγουρα του χρόνου και που συστήνω ανεπιφύλακτα σε όποιον θέλει να κάνει ταξίδια με ασφάλεια, λίγα χρήματα, με σκοπό την προσφορά (σε όποιον τομέα μπορεί) και σύντροφο την πιο τέλεια άγνωστη παρέα!
Αθηνά
