Ανέκαθεν απολάμβανα να ακούω και να διαβάζω για ταξίδια που άλλαξαν τη ζωή κάποιου-ας και να που τώρα ήρθε η σειρά μου να γράψω για ένα ταξίδι που άλλαξε τον τρόπο σκέψης μου, τις επιθυμίες μου και τα όνειρα μου.
Το φετινό καλοκαίρι έμελλε να είναι αρκετά διαφορετικό για μένα, καθώς αποφάσισα να αφήσω για λίγο τη ζεστή Ελλάδα και να ταξιδέψω στη Δανία, μία χώρα με αρκετά αμφιλεγόμενο κλίμα.
Μέσω της ΕΛΙΞ, βρέθηκα στο Gillelege της Δανίας, ως εθελόντρια στο Red Cross, Asylum Center of Gribskov και στο Music Gillelege Festival.
Στο πρόγραμμα υπήρξαμε 12 εθελοντές-ριες από διάφορα σημεία της γης (Ταιβάν, Κορέα, Αγγλία, Αμερική, Ισπανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ινδία, Ελλάδα) σε συνεργασία με 2 υπεύθυνες από τη Δανία. Σημείο εκκίνησης της δράσης μας υπήρξε το Asylum Center of Gribskov, όπου φιλοξενούνται παιδιά πρόσφυγες από 14 έως 17 χρονών από χώρες όπως Συρία, Ιράκ, Ιράν, Αφγανιστάν, Σομαλία κ.ά.
Στόχος μας ήταν να χαρίσουμε σε αυτά τα παιδιά λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς, να δούμε αυτά τα όμορφα παιδικά πρόσωπα να χαμογελούν, παρά τις δυσκολίες και τις κακουχίες της ζωής. Παρόλες τις σκληρές και άδικες δοκιμασίες που έχουν περάσει, κάτι που τους κάνει να έχουν αποκτήσει εμπειρίες ενηλίκων, αυτά τα πλάσματα έχουν ανάγκες παιδιών και μία κρυμμένη παιδική ψυχή.
Μέσα από δραστηριότητες (ζωγραφική, χαρτοκοπτική, κατασκευές), αθλήματα (ποδόσφαιρο, βόλεϊ), παιχνίδια (με σχοινάκι, ποδήλατο, μπάλες, ξυλοπόδαρα) και μουσική, θέλαμε να τους δώσουμε τη δυνατότητα να ανακαλύψουν τις ικανότητες και τα ταλέντα τους και να έρθουμε πιο κοντά σε αυτά ως φίλοι-ες τους. Παρατηρούσαμε πως τα παιδιά συμμετείχαν ολοένα και περισσότερο και η κάθε μέρα ήταν γεμάτη ενέργεια και ενθουσιασμό, κάτι που ανατροφοδοτούσε και εμάς.
Τα πρωινά και τα μεσημέρια τρώγαμε μαζί, ενώ κάποια βράδια ανάβαμε φωτιά, χορεύοντας και τραγουδώντας σε πολυπολιτισμικούς ρυθμούς, θέλοντας να κάνουμε αυτά τα παιδιά περίφημα για την χώρα καταγωγής τους και την κουλτούρα τους. Οι αγκαλιές, τα φωτεινά χαμόγελα και η χαρά που έδειχναν, ήταν το ομορφότερο δώρο που μπορούσαν να μας χαρίσουν.
Παράλληλα, μερικές μέρες βοηθούσαμε στην οργάνωση και τη διεξαγωγή του τοπικού φεστιβάλ (σερβίρισμα, καθαρισμός, τοποθέτηση τραπεζών, καθισμάτων και σκηνών). Μέσω της συνεργασίας, της αλληλοβοήθειας και της επιθυμίας να προσφέρουμε ό, τι καλύτερο, κατορθώσαμε να μετατρέψουμε αυτή τη δουλειά σε μία ευχάριστη δράση. Τα διαλείμματα που είχαμε κατά τη διάρκεια της δουλειάς ήταν αρκετά έτσι ώστε να ακούσουμε και να χορέψουμε σε δανέζικους ρυθμούς, ενώ παράλληλα οι ντόπιοι μας κακομάθαιναν, προσφέροντάς μας παραδοσιακά φαγητά και ποτά, δείχνοντας την εκτίμηση και τη συμπάθεια τους απέναντι μας.
Όσο για το πολυπολιτισμικό παρεάκι των εθελοντών, οτιδήποτε και αν πω θα μοιάζει ασήμαντο μπροστά στα συναισθήματα συμπάθειας και αγάπης που τρέφω γι’ αυτούς. Ο χρόνος που πέρασα μαζί τους ήταν πάντα μοναδικός, γεμάτος γέλιο, ενδιαφέρουσες συζητήσεις, μουσική, παιχνίδια, μαγειρική, εκδρομές στη φύση, μπάνια στην παγωμένη Βαλτική, ηλιοβασιλέματα, βόλτες κάτω από τη βροχή, ποδηλατάδα στα μαγευτικά τοπία της Δανίας, με φόντο το απέραντο πράσινο. Όλα αυτά μέσα σε διάστημα 15 ημερών. Σε αυτό το σημείο αναρωτιέμαι είναι δυνατόν ένα τέτοιο ταξίδι να μην σου αλλάξει τη ζωή;
Γεμάτη νοσταλγία για τη λήξη του εν λόγω προγράμματος, παίρνω μία βαθιά ανάσα και αρχίζω να σχεδιάζω τη συμμετοχή στο επόμενο πρόγραμμα μου κάπου στο εξωτερικό. Για μένα οι καλύτερες διακοπές συνδυάζονται με καινούριες γνώσεις, με δράση για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον για όλους και με υπέροχους ανθρώπους. Ένα ειλικρινές ευχαριστώ σε όλους όσοι συνέπραξαν στην ευτυχία που νιώθω.
Cristina Donosie
