Η εθελοντική εμπειρία στην Ισπανία φέτος τον Ιούλιο ήταν μοναδική και ανεπανάληπτη.
Μοναδική διότι λίγες φορές στην ζωή κάποιου τυχαίνουν συγκυρίες ανθρώπων,εμπειριών και αναμνήσεων τόσο έντονων και συγκινητικών και ανεπανάληπτη επειδή μία φορά συνέβη αυτή η συγκυρία ανθρώπων, εμπειριών και αναμνήσεων.
Οι άνθρωποι: ανοιχτοί, συζητήσιμοι, πολυδιάστατοι, ενδιαφέροντες, περιπετειώδεις, τόσο διαφορετικοί όσο και ίδιοι.
Οι εμπειρίες: πρωινό όλοι μαζί στην κοινή τραπεζαρία της εστίας μας, πρόβες στο αμφιθέατρο της βιβλιοθήκης για τον 'Αγαμέμνονα',το αρχαίο δράμα όπου θα συμμετείχαμε ως χορός, χέρι με χέρι, σώμα με σώμα εξασκώντας τα όρια της συνεργατικότητας και της συλλογικότητας μιας ομάδας είκοσι αγνώστων από όλη την Ευρώπη, που μάλλον για οικογένεια θα τους περνούσε κανείς στο τέλος του camp.
Ατελείωτοι περίπατοι στα ρωμαϊκά μνημεία της Μέριδας, φωτογραφίες κάτω από τους φοίνικες της, events σε κάθε γωνιά της πόλης,παρελάσεις με ξυλοπόδαρα,γνωριμίες,συζητήσεις δίπλα στον Ναό της Ντιάνας, μέσα στο ελληνορωμαϊκό μουσείο, έξω από τις κατοικίες κατά την διάρκεια της νύχτας,στο πάρκο δίπλα στον ποταμό Γκουαντιάνα,κυνηγητό στο γρασίδι ακόμα και όταν αυτό ποτιζόταν.
Παντομίμα για να συνεννοηθούμε, όταν οι λέξεις στέρευαν, εκδρομές στο καθολικό Μοναστήρι του Γιούστε, ανέμελες βουτιές στις φυσικές πισίνες της περιοχής κάτω από τον καυτό ήλιο της ισπανικής Εξτρεμαδούρας, παιχνίδια γεμάτα τρέξιμο, γέλιο και γρίφους για να γνωρίσουμε την πόλη και φυσικά να φτάσουμε πρώτοι στον τερματισμό, γιορτές στο πέρας των παραστάσεων με παέγια, νάτσος και την Ρακέλ, την συντονίστρια και εμπνεύστρια του προγράμματος να μοιράζει ασπρόμαυρες τετράγωνες πολαρόιντ φωτογραφίες με τον θίασο.
Απροετοίμαστη για αυτό που θα συναντήσω, ένα ορθάνοιχτο στόμα μπρος στο μεγαλειώδες ρωμαϊκό θέατρο και την Nynke από την Ολλανδία να με καλεί γιατί έχουμε αργήσει τρέχοντας μετά την δική μας παράσταση να προλάβουμε τις 'Τρωάδες' και τον 'Σένεκα', συνεντεύξεις για το Φεστιβάλ στο ραδιόφωνο, μωρά να φωνάζουν στο λεωφορείο προς την λίμνη Proserpina.
'Το ήξερες ότι η Προσερπίνα είναι η αντίστοιχη θεότητα των Ρωμαίων για την Περσεφόνη', 'Τι διαβάζεις; Το εκκρεμές του Φουκώ. A,ναι Pendulo de Foucault,claro claro entendido'. Σάλσα και φλαμένκο, saradonga, libre libre και el dolore, αστεία με την βεντάλια, στο στέρνο την κρατάνε οι κυρίες, στον αέρα την ανεμίζουν οι δεσποινίδες.
Ισπανικό πάθος, μεσογειακή ορμή, ευρωπαϊκή προνοητικότητα. Και στο τέλoς, αγκαλιές του αποχαιρετισμού, δάκρυα χαρμολύπης που μοιραστήκαμε τον χρόνο, τις κιθάρες, το νερό και που δεν θα μας ξανακάνει πλεξούδες πριν την παράσταση η Aygul από την Τουρκία, δεν μας ξαναβάψει τα μάτια η Μaria από την Βαλένθια τραγουδώντας ντίσνευ, ένα δώρο, το πρωτότυπο του "Αγαμέμνονα" του Αισχύλου στα αρχαία ελληνικά από την δίδυμη αδερφή μου στην Alicia, ένα ελληνικό προσωπείο από την Amelia, "η Τροία θα ζει στην καρδιά σας", ένα γράμμα από την Rete, ένα από τον Paul, οι υποσχέσεις για επανένωση στην Κόρδοβα, στο Ερεβάν ή στην Μόσχα, η πικρή αίσθηση ότι μια πόρτα κλείνει, η γλυκιά υποψία ότι μια νέα ανοίγει.
Γιατί έτσι είναι. Το ταξίδι δεν σταματά, ο εθελοντισμός τώρα ξεκινά και δεν τελειώνει ποτέ.
Κι αν άφησα κάτι, είναι για να μη σας πω όλα, είναι επειδή οι αισθήσεις θα σας τα εξηγήσουν καλύτερα μέσα από την προσωπική περιπέτεια. Μην διστάσετε ούτε λεπτό να κάνετε την αίτηση, μην διστάσετε να ρωτήσετε, μην διστάσετε να δημιουργήσετε την δική σας μοναδική και ανεπανάληπτη ιστορία εθελοντισμού!
Αυτή είναι η περίληψη του εξωφύλλου, η ανάγνωση του βιβλίου είναι δική σας υπόθεση.
Εύα Σ.
