Η περιπέτεια ξεκίνησε ένα πρωινό του Ιουλίου του 2012, όταν πήραμε το αεροπλάνο από Ελλάδα για Γερμανία. Όλα ήταν άγνωστα, δεν ξέραμε ποιοι εθελοντές θα ήταν στην ομάδα μας, ούτε και πώς θα είναι το σπίτι που θα μένουμε…
Φτάσαμε Βερολίνο και από εκεί πήραμε τρένο για να πάμε Δρέσδη και από εκεί πήραμε άλλο τρένο και τελικά φτάσαμε στον προορισμό μας, στο χωριό Stadt Wehlen. Λίγο πριν κατέβουμε στο χωριό, εντελώς τυχαία, γνωρίσαμε τη Yaffah, εθελόντρια στο ίδιο workcamp, από τη Δανία!
Γίναμε αμέσως φίλοι και αρχίσαμε να εξερευνούμε την περιοχή, μία περιοχή, βγαλμένη από παραμύθι. Δε χόρταινα να κοιτάζω το πανέμορφο τοπίο: τον Έλβα ποταμό και στις όχθες του απέραντα καταπράσινα λιβάδια με δέντρα.... Και στην απέναντι όχθη του ποταμού, σπιτάκια πολύχρωμα ή καφέ, με ξύλινες σκεπές και περιποιημένους κήπους. Έτσι, με ένα μικρό καραβάκι
περάσαμε απέναντι, παρέα με την καινούρια φίλη μας τη Yaffah, και πήγαμε στο σπίτι για να γνωρίσουμε και τους υπόλοιπους εθελοντές: τις Wlada και Ania από Ρωσία, τους Yarra και Dominique από Τσεχία, τη So Young από Νότια Κορέα και Lisa από Ουκρανία. Την πρώτη μέρα, για να γνωριστούμε, παίξαμε διάφορα παιχνίδια δίπλα στο ποτάμι και μιλήσαμε ο καθένας, λίγο για τον εαυτό του και τη χώρα από όπου προερχόταν.
Τις επόμενες μέρες, αρχίσαμε να δουλεύουμε ομαδικά στο σπίτι, κάνοντας διάφορες δουλειές, όπως: χτίσιμο φράχτη, ξεχορτάριασμα τοίχων στην αυλή, κούρεμα γκαζόν, καθάρισμα κήπου από ξερά χόρτα, βάψιμο ενός παγκακιού. Επίσης, κάθε μέρα, κάποιος αναλάμβανε να μαγειρεύει για όλη την ομάδα, αφού παράγγελνε τα υλικά που χρειαζόταν. Έτσι, με την ομαδική εργασία, γίναμε αμέσως φίλοι, αφού χρειαζόταν να συνεργαστούμε για να πετύχουμε ένα κοινό σκοπό, ενώ με το μαγείρεμα το οποίο πέρασε από τα χέρια όλων, ήρθαμε σε επαφή με τις κουζίνες διαφόρων πολιτισμών και μάθαμε υπέροχες συνταγές. Ακόμη θυμάμαι τις κορεάτικες σούπες με μυρωδικά της So Young και το λουκάνικο με πατάτες βρασμένα σε κόκκινη σάλτσα- συνταγή της Δανέζας φίλης μας.
Έτσι, στα διαλείμματα από τη δουλειά, τρώγαμε πότε στον κήπο, πότε μέσα στο σπίτι, ενώ τα βράδια που είχαμε ελεύθερο χρόνο κάναμε βόλτες στο παραμυθένιο χωριό, δίπλα στο ποτάμι ή καθόμασταν σπίτι και συζητούσαμε όλοι μαζί ή παίζαμε παιχνίδια ή βλέπαμε ταινίες στον υπολογιστή της So Young… Πήγαμε και εκδρομές στην πέτρινη γέφυρα Bastei που ήταν σε ένα διπλανό χωριό, στις πόλεις Leipzig και Halle, καθώς και στη γοητευτική και ιστορική Δρέσδη, όπου τα σημάδια της ιστορίας της είναι χαραγμένα στα κτίρια – όλοι μείναμε άφωνοι από την ομορφιά αυτής της πόλης….
Αφού λοιπόν, ολοκληρώσαμε το κομμάτι που αναλογούσε στην ομάδα μας για την ανακαίνιση του ιστορικού κτιρίου του 16ου αιώνα (στο οποίο και μέναμε), το αφήσαμε στα χέρια της επόμενης ομάδας εθελοντών, και αναχωρήσαμε από το Stadt Wehlen για να πάμε στο χωριό Rattewalde στο οποίο μείναμε για ακόμη μία βδομάδα. Αυτό το χωριό ήταν χωμένο μέσα στο δάσος και για να φτάσουμε εκεί περπατήσαμε για μισή ώρα διασχίζοντας ένα μονοπάτι με πανύψηλα δέντρα, ποτάμι και μικρές πηγές…
Η εργασία σε αυτό το σπίτι είχε να κάνει με βάψιμο του ξύλινου φράχτη, των ξύλινων τοίχων του σπιτιού και των πράσινων παραθυρόφυλλων, καθάρισμα του κήπου από χόρτα και φρούτα, κλάδεμα των δέντρων, τακτοποίηση και καθάρισμα κάποιων δωματίων στα οποία ήρθαν και έμειναν πρόσκοποι… Ακόμη θυμάμαι να βάφω τον καφέ ξύλινο φράχτη με τη φίλη μου τη So Young, αλλά και να βάφω πράσινα τα παραθυρόφυλλα και να ζωγραφίζει η φίλη μου η Yaffah κόκκινες καρδούλες σε αυτά καθώς κάναμε όνειρα για το επόμενο ταξίδι μας σε μια άλλη χώρα για εθελοντισμό, παρέα…
Την τελευταία μέρα της δεύτερης βδομάδας κάναμε ένα πάρτι barbeque και αποχαιρετήσαμε τον team leader, τον Ditter από τη Γερμανία, ο οποίος μας οργάνωνε, μας συντόνιζε και μας έδινε έμπνευση από την πρώτη μέρα, κάθε πρωί που ερχόταν για να μας μεταδώσει την εργατικότητα του καλημερίζοντας μας με ένα χαμόγελο: “Guten morgen!”
Εθελοντές Περικλής και Μαριάνθη
