Είμαι ο Τάσος Γαβριηλίδης και συμμετείχα μέχρι τώρα σε τρία προγράμματα της ΕΛΙΞ στην Ελλάδα ενώ έκανα τις σπουδές μου στην Αθήνα.
Το πρώτο ήταν στην Εύβοια το 1999 όταν ήμουν είκοσι χρονών, στον Έντοπο ένα πρότυπο οικισμό που προωθούσε το πνεύμα της ολιστικής διαβίωσης. Η διατροφή μας ήταν χορτοφαγική, για ντουζιέρες χρησιμοποιούσαμε κάποιες μαύρες νεροσακούλες από χοντρό πλαστικό που 'χαν στην άκρη μια μικρή κάνουλα. Δεθήκαμε πολύ ως ομάδα αν αναλογιστώ τα όσα γράμματα ανταλλάξαμε από τότε.
Το δεύτερο πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχα ήταν αυτό στη Χρυσή ή Γαϊδουρονήσι το 2000, ένα νησάκι απέναντι απ' την Ιεράπετρα τη νοτιότερη πόλη της Ευρώπης! Εκεί κατάλαβα τι σημαίνει επιστροφή στη φύση. Την πρώτη μέρα καθένας απ' εμάς συστήθηκε στην αίθουσα του δημαρχείου, και πήγαμε στην εκδήλωση υποδοχή μας. Έπειτα φάγαμε σε μια ταβέρνα και κοιμηθήκαμε στο σχολείο. Μετά πήραμε το καραβάκι και πήγαμε προς το νησί. Μέναμε σε κάτι μεγάλα αντίσκηνα, ανοιχτά και απ' τις δύο πλευρές μέσα στο κεδρόδασος. Καθαρίσαμε τις ακτές απ' τα σκουπίδια που ξεβράζει η θάλασσα και αφήνουν οι τουρίστες, φτιάξαμε ξύλινους φράχτες για την προστασία των αμμοθινών και τοποθετήσαμε ξύλινες πινακίδες για την καθαριότητα και την προστασία της ακτής.
Φαγητό μαγειρεύαμε κατά ζεύγη διαφορετικά την κάθε φορά. Το αίσθημα της συνύπαρξης με άτομα απ' όλες τις μεριές του πλανήτη σ' ένα τέτοιο περιβάλλον είναι μοναδικό. Δύο φορές όλες κι όλες ξαναπήγαμε στην Ιεράπετρα και τα περάσαμε υπέροχα. Ένα βράδυ κοιμηθήκαμε σ' ένα σχολείο και το πρωί ο Δημήτρης ο φούρναρης που ήταν και μέλος του δημοτικού συμβουλίου μας έφερε τυρόπιτες γάλατα και άλλα καλά. Κάναμε πολλές φιλίες με άτομα απ' την περιοχή αφού άλλωστε κάποιοι απ' αυτούς συμμετείχαν στο πρόγραμμα. Το έργο που είχαμε αναλάβει το τελειώσαμε γρήγορα και τις δυο-τρεις τελευταίες μέρες τις αναλώσαμε σε μπάνια και την εξερεύνηση του νησιού.
Ο Alessandro απ' την Ιταλία έγινε κολλητός με τον Μανώλη απ' την Ιεράπετρα και η Ekaterina η Ρωσίδα με το γιατρό που κατασκήνωσε δίπλα απ' εμάς με το φίλο
του για να μας προσέχουν. Ακόμα θυμάμαι τραγουδάκια των παρτιζάνων της Ιταλίας, τη Δανέζα που ήθελε να πάει στο στρατό, την πανέμορφη Delphine απ' τη Γαλλία, τις τσιρίδες της Κινέζας μόλις την τσίμπησε κουνούπι και το χαμόγελο του Μιχάλη με το σπασμένο δόντι. Δε νομίζω ότι θα ξεχάσω τις νύχτες με ξαστεριά στις ξαπλώστρες της παραλίας. Φυσικά έπειτα από τόσο καιρό τα ονόματα μπορεί να μην είναι ακριβή αλλά τι σημασία έχει;
Το 2003 πήγαμε στην αρχαία Ολυμπία. Ήταν ωραία. Κοιμόμασταν στρωματσάδα με τους υπνόσακους μας στο σχολείο και χρησιμοποιούσαμε τις τουαλέτες του και μια ντουζιέρα έξω απ' αυτές. Μαγειρεύαμε σε μια αίθουσα πάλι κατά ζεύγη ενώ κάποιες φορές παίρναμε φαγητό απ' έξω. Πήγαμε εκδρομή για μπάνιο στη θάλασσα και παίζαμε μπάσκετ στην αυλή του σχολείου. Συμμετείχα και στη διήμερη περιβαλλοντική δράση στην αρχαία Ολυμπία τον Μάρτιο όπου φιλοξενηθήκαμε στο υπέροχο europa και περάσαμε άψογα, τόσο, που ξανασυναντηθήκαμε.
Τώρα ετοιμάζομαι για το πρώτο μου πρόγραμμα στο εξωτερικό, στη Σερβία Και μετά... ποιός ξέρει;
Τάσος Γαβριηλίδης
