Μαρτυρία για την εμπειρία μου στο εθελοντικό πρόγραμμα WF48 Green army in Reykjavik 12 – 25.07/2009 με την ΕΛΙΞ
Ονομάζομαι Στέλιος Κολομβούνης, είμαι γεννημένος το 1980 και το 2009 αποφάσισα για 1η φορά να συμμετάσχω σε ένα από τα εθελοντικά προγράμματα που παρέχει η ΕΛΙΞ σε συνεργασία με τις εθελοντικές οργανώσεις που υπάρχουν σε όλες τις χώρες του κόσμου. Συγκεκριμένα, το πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχα ήταν στη πρωτεύουσα της Ισλανδίας, στο Reykjavik, το καλοκαίρι του 2009.
Καταρχήν είναι σημαντικό για μένα να αναφέρω το πώς γνώρισα την ΕΛΙΞ και τα εθελοντικά της προγράμματα. Ακούγοντας μια μέρα ραδιόφωνο, σκεπτόμουνα το πού θα ήθελα να πάω διακοπές το καλοκαίρι. Είχα βαρεθεί τα κλασσικά καλοκαίρια στην Ελλάδα, στα νησιά, στα δρομάκια των νησιών, με το κλασικό πρόγραμμα που λέει το πρωί τρώμε, μετά πάμε για μπάνιο, μετά τρώμε, μετά πάμε για ύπνο, μετά ξυπνάμε, μετά πάμε για μπάνιο ή βόλτα, μετά τρώμε, μετά μια βόλτα στα δρομάκια των νησιών και μετά τρώμε και μετά κοιμόμαστε. Καμία αξία για μένα, κανένα ενδιαφέρον, καμία δημιουργικότητα και καμία αληθινή επαφή με τον κόσμο του μέρους που επισκέπτεσαι. Όταν ξαφνικά άκουσα στο ραδιόφωνο τη διαφήμιση για τα προγράμματα της ΕΛΙΞ σημείωσα γρήγορα το site της και μπήκα αμέσως με το που έφτασα στο σπίτι στο internet να μάθω τι είναι. Και κατάλαβα αμέσως. Ήταν αυτό ακριβώς που έψαχνα. Μια ευκαιρία να ταξιδέψεις σε όλο τον κόσμο, να γνωρίσεις όλο τον κόσμο, να έρθεις σε επαφή με το τοπικό χαρακτήρα και πολιτισμό του μέρους που επισκέπτεσαι, να μάθεις για ανθρώπους από όλες τις μεριές του κόσμου, να συμμετάσχεις σε μια ομάδα εθελοντικής εργασίας, να εκφράσεις τη δημιουργικότητά σου και ίσως να δώσεις βοήθεια σε κάποιον που το έχει ανάγκη. Ότι πιο όμορφο..!
Έψαξα, λοιπόν, με προσοχή τα προγράμματα που μου φαινόντουσαν ενδιαφέροντα και αποφάσισα να αιτηθώ για 5 από αυτά. Πρώτα πρώτα έβαλα την Ισλανδία. Όχι γιατί ήξερα κάτι για τη χώρα και το πρόγραμμα. Το αντίθετο. Δεν ήξερα απολύτως τίποτα και μάλλον για αυτό με κέντρισε. Ήθελα να πάω σε μια χώρα για την οποία δεν ήξερα τίποτα, μακριά από τις κλασσικές Ευρωπαϊκές πόλεις και με μια μαγεία στο όνομά της.
Και νομίζω ότι διάλεξα το απόλυτο μέρος. Μια χώρα απομακρυσμένη από πολλά πράγματα και γεωγραφικά και πολιτιστικά. Έφτασα στο Reykjavik γνωρίζοντας πολύ λίγα για τα πάντα. Δεν ήθελα να μελετήσω τίποτα πριν πάω. Ήθελα να πάω και να αφεθώ και να τα γνωρίσω όλα εκεί. Ήθελα να πάρω ότι μπορώ από αυτή την εμπειρία βιωματικά. Και πρώτα από όλα έμαθα τι σημαίνει να είναι νύχτα και ο ήλιος να μπαίνει μέσα στα μάτια σου ενοχλητικά..!
Όταν προσγειώθηκα στο αεροδρόμιο της πόλης ήταν 1 τα ξημερώματα και νόμιζα ότι ήταν 5 το απόγευμα. Μοναδικό συναίσθημα που σε αποσυντονίζει. Βρήκα εύκολα το κέντρο της τοπικής οργάνωσης και με υποδέχτηκαν αμέσως. Ήταν πολύ αργά για να καταλάβω τι γίνεται οπότε περίμενα να ξημερώσει ώστε να μπω στο κλίμα. Από την επόμενη μέρα ξεκίνησε το μαγευτικό μου ταξίδι σε αυτό το πρόγραμμα. Σε ένα φανταστικό κλίμα συνεργασίας, εμπιστοσύνης, χαράς, ευδιαθεσίας και δημιουργικότητας ξεκίνησε να χτίζεται μια παρέα παιδιών από όλο τον κόσμο που είχαν δίψα για γνώση και προσφορά. Μέναμε σε ένα σπίτι 12-14 άτομα, όπου ο ένας σεβόταν τον άλλο απόλυτα, ο ένας πρόσεχε τον άλλο, ο ένας βοηθούσε τον άλλο, υπήρχε μια άψογη συνεργασία με την ομαδάρχισσα του προγράμματος, υπήρχε διάθεση για δουλειά, έγιναν πολύ όμορφες κουβέντεςκαι ανταλλάξαμε πολλές απόψεις και βέβαια παίξαμε πολλά παιχνίδια στον ελεύθερό μας χρόνο.
Κατά τη διάρκεια του προγράμματος, τη 1η εβδομάδα, αναλάβαμε την ανακαίνιση ενός κήπου ενός σπιτιού που θα έμεναν διάφορα παιδιά άπορα κατά τη διάρκεια του χειμώνα και τη 2η εβδομάδα αναλάβαμε το καθαρισμό μέρους της παραλίας της πόλης και διάφορων πάρκων της. Μέσα από αυτές τις διεργασίες γνωρίσαμε κόσμο του τόπου, μιλήσαμε μαζί τους, ανταλλάξαμε απόψεις, διαφωνήσαμε, συμφωνήσαμε, κάναμε φιλίες, κάναμε παρέες, γνωρίσαμε έναν άλλο τρόπο σκέψεις και γενικώς γίναμε πιο πλούσιοι στη καρδιά και στο μυαλό.
Το ταξίδι μου στην Ισλανδία ήταν ένα μαγευτικό ταξίδι από όλες τις απόψεις. Είδαμε κόσμο από όλο το πλανήτη, γνωρίσαμε παιδιά με διάφορες και διαφορετικές απόψεις, ζήσαμε λίγο σαν Ισλανδοί, απολαύσαμε τη μαγεία της ομορφιάς της χώρας, προσφέραμε αυτό που μπορούσαμε, νιώσαμε στο πετσί μας την εμπειρία του εθελοντισμού, της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας. Πραγματική εμπειρία.
