Για την παρακάτω εμπειρία του Κωνσταντίνου η ΕΛΙΞ νιώθει περήφανη τόσο για την σημαντική προσφορά εθελοντικής εργασίας προς την κοινωνία αλλά και για τις μοναδικές εμπειρίες ζωής που αποκτούν οι εθελοντές μας, συμμετέχοντας ο καθένας με τις δυνάμεις του στην προσπάθεια αυτή.

"Γειά σας!
Είμαι ο Κωνσταντίνος Γαρδέλης, είμαι 16 ετών και το καλοκαίρι που πέρασε πήρα μέρος για δεύτερη χρονιά σε πρόγραμμα της ΕΛΙΞ.
Ταξίδεψα στην Ιταλία, σε μια μικρή παραλιακή πόλη νότια της Ανκόνα, που λέγεται Grottammare- ουσιαστικά είναι προάστιο του San Benedetto del Tronto. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν πολύ επιφυλακτικός για το πρόγραμμα στο οποίο είχαμε αποφασίσει να πάρουμε μέρος -πήγα μαζί με τον φίλο και συμμαθητή μου Ηλία Τζουμάκα.

Αν και μου άρεσε πολύ η ιδέα ότι θα δουλεύαμε με παιδιά που αντιμετωπίζουν κινητικά και άλλα προβλήματα υγείας, φοβόμουν μήπως ήταν πολύ κουρραστικό, μήπως δεν αντέχαμε αφού ξέραμε ότι θα ξυπνούσαμε μαζί με τα παιδιά το πρωί και θα ήμασταν ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε αφότου κοιμόντουσαν.

Φοβόμουν μήπως δεν άντεχα και δεν ήμουν επαρκής να τους προσφέρω φροντίδα, αφού έπρεπε να τα ταϊζουμε, να τα αλλάζουμε, να τα κάνουμε μπάνιο, να τα συνοδεύουμε σε ιατρικές εξετάσεις, να τα πηγαίνουμε στη θάλασσα.

Τελικά, είχα κάνει μεγάλο λάθος που ανησυχούσα. Δυο μήνες τώρα, από τη στιγμή που γύρισα, νομίζω δεν περνάει μέρα που να μην μιλήσω για τα παιδιά και ιδιαίτερα για τον Αντάντ. Είναι ένα αγόρι οκτώ ετών με νοητική και σωματική ανάπτυξη όμως, πολύ μικρότερου παιδιού. Πρέπει να πω ότι η ιταλική οργάνωση που είχε την ευθύνη του προγράμματος, η Rio de Oro, κάνει εδώ και χρόνια εθελοντική δουλειά στη Δυτική Σαχάρα, μια χώρα που έως τα τέλη της δεκαετίας του '60 ήταν ισπανική αποικία και τώρα διεκδικεί να γίνει αξενάρτητο κράτος. Χιλιάδες άνθρωποι εκεί ζουν σε καταυλισμούς προσφύγων αφού εξακολουθούν να γίνονται εχθροπραξίες, ενώ τα παιδιά που φροντίζαμε είναι προσφυγόπουλα, ορφανά τα περισσότερα και με σοβαρά προβλήματα υγείας.

Τόσο τα παιδιά, όσο και εμείς οι εθελοντές μέναμε σε ένα δημοτικό σχολείο, που είχε διαμορφωθεί κατάλληλα. Οι εθελοντές είχαν έρθει από  Ισπανία, Γαλλία, Ρωσία, ΗΠΑ, Ταϊβάν, Ελλάδα και βεβαίως έπαιρναν μέρος πολλοί Ιταλοί. Ηταν εντυπωσιακό να βγαίνουμε στην πόλη είκοσι εθελοντές και άλλα τόσα παιδιά, άλλα στην αγκαλιά, άλλα σε καρότσια, με όλα τα αναγκαία για τη θάλασσα και οι άνθρωποι να μας σταματούν, να ρωτούν πώς μπορούσαν κι εκείνοι να βοηθήσουν, να θέλουν να αγοράσουν πράγματα για τα παιδιά. Ηταν εξίσου εντυπωσιακό πώς οι τοπικές επιχειρήσεις προσέφεραν όλα τα αναγκαία για τη λειτουργία του προγράμματος.

Ένιωθα και εξακολουθώ να νιώθω τυχερός κάθε φορά που ο Αντάντ, ο αδελφός μου όπως τον νιώθω τώρα, μου χαμογελούσε. Νομίζω ότι είμαι κερδισμένος και ότι αυτό το πρόγραμμα είναι η πιο σπουδαία εμπειρία που έχω ζήσει έως τώρα. Νομίζω ότι ακόμη και αυτή την εποχή που στην Ελλάδα ζούμε την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της δεν μπορώ να παραπονιέμαι για τίποτα, από τη στιγμή που έχω δει και έχω ζήσει τις ανάγκες αυτών των παιδιών.



Και βέβαια, είμαι κερδισμένος για έναν ακόμη λόγο: μετείχα σε μια πολυεθνική παρέα, απέκτησα φίλους σχεδόν σε όλο τον κόσμο, ανθρώπους με τους οποίους εξακολουθώ να επικοινωνώ τακτικά. Γνώρισα επίσης σπουδαίους ανθρώπους, όπως την επικεφαλής του προγράμματος Ροζάνα Μπερίνι, που έχουν αφιερώσει τις ζωές τους για να προσφέρουν στους άλλους.
Περιμένω να ξανάρθει το καλοκαίρι και να καταφέρω στη διακοπή του φροντιστηρίου (θα κάνω προετοιμασία ενόψει τρίτης λυκείου) να πάω ξανά στο Grottammare.
Ευχαριστώ την ΕΛΙΞ που μου έδωσε για δεύτερη χρονιά τη δυνατότητα να ζήσω μοναδικές εμπειρίες."