WORKCAMP: NICE/46 MUTSU 2012 - Japan
Ημερομηνίες: 8 – 16/07/2012
Επέλεξα αυτή την εθελοντική αποστολή θέλοντας να γνωρίσω την Ιαπωνία, το λαό και τον πολιτισμό της όχι σαν τουρίστας, αλλά συμμετέχοντας στην καθημερινή ζωή και ιδιαίτερα αυτήν της υπαίθρου. Τι καλύτερο λοιπόν από ένα έργο που αφορά το περιβάλλον και τη φύση. Κέντρο της αποστολής η περιφέρεια Aomori που βρίσκεται στο βόρειο άκρο της νήσου Honshu, το μεγαλύτερο από τα τρία βασικά νησιά που απαρτίζουν τη χώρα.
Σκοπός του έργου η αναδάσωση και ο εμπλουτισμός του αρχέγονου δάσους “Shirakami” το οποίο περιβάλλει τον κόλπο “Mutsu” και έχει ανακηρυχθεί παγκόσμιο μνημείο κληρονομιάς από την UNESCO.
Επιπλέον, σύμφωνα με θαλάσσιες έρευνες, ο πλούτος του κόλπου σε θαλασσινά και ιδιαίτερα καλαμάρια και χτένια οφείλεται στα δέντρα αυτού του δάσους τα οποία παρέχουν πολύτιμα συστατικά στοιχεία μέσω των ποταμών και των χειμάρρων που φθάνουν στη θάλασσα την περίοδο των βροχών. Η ομάδα μας: δύο Ιταλοί φοιτητές της Ιαπωνικής Φιλολογίας από τη Φλωρεντία, ένας φοιτητής από την Ταϊβάν, η υπογράφουσα από την Ελλάδα και δύο άτομα από την Ιαπωνία (η συντονιστής της ομάδας και ο αρχηγός του έργου). Βάση μας ένα παλιό σχολείο στο χωριό Ajigasawa στη μια άκρη του κόλπου, που αποτελεί το βασικό ερευνητικό και δασοπονικό κέντρο αυτού του έργου εδώ και αρκετά χρόνια.
Μια και ήμασταν στην ύπαιθρο, οι συνθήκες υγιεινής και διαβίωσης ήταν ανάλογες με αυτές των προσκόπων. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι αυτές οι αποστολές δεν διακρίνονται από πολυτέλεια και προϋποθέτουν, εκτός από καλή φυσική κατάσταση: καλή θέληση, ομαδικό πνεύμα και προσαρμοστικότητα. Στόχος του έργου η προετοιμασία του ετήσιου φεστιβάλ δενδροφύτευσης που γίνεται στα μέσα Ιουλίου στην περιοχή Hiranai, που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόλπου “Mutsu” σε απόσταση περίπου 2 ωρών οδικά. Οι καθημερινές εργασίες καθόλη τη διάρκεια του έργου αφορούσαν καθάρισμα του εδάφους και προετοιμασία για φύτευση δενδρυλλίων στο δασοπονικό κέντρο, προετοιμασία των ώριμων δενδρυλλίων για μεταφορά σε ειδικές γλάστρες στο χώρο φύτευσης στο δάσος, ξεχορτάριασμα και καθάρισμα της περιοχής φύτευσης στο δάσος και προετοιμασία του χώρου για τη μέρα του φεστιβάλ (στήσιμο της τέντας των επισήμων, αφίσες και οριοθέτηση χώρου, τοποθέτηση των εργαλείων φύτευσης και κουβάλημα των δέντρων στον ενδεδειγμένο χώρο φύτευσης μέσα στο δάσος, συμμάζεμα όλων των εργαλείων και εξαρτημάτων με τη λήξη του φεστιβάλ φύτευσης, κλπ.).
Φυσικά από τις καθημερινές εργασίες δεν έλειψε το συμμετοχικό καθάρισμα και συμμάζεμα του χώρου διαμονής μας, καθώς και η συμμετοχική κουζίνα που ήταν άλλωστε πυρήνας πολιτιστικής ανταλλαγής και πηγαίου χιούμορ. Παρά τη σκληρή δουλειά και τις συχνά αντίξοες συνθήκες -μια και το φεστιβάλ λαμβάνει χώρα τον Ιούλιο που είναι μήνας έντονων βροχοπτώσεων στην Ιαπωνία- το ομαδικό πνεύμα που αναπτύχθηκε βοήθησε όλους να ανταπεξέλθουμε στο στόχο μας και να αποκομίσουμε αξέχαστες εντυπώσεις. Ανάμεσα στη σκληρή δουλειά παρεμβαλλόταν αρκετά ευχάριστα διαλείμματα ελεύθερου χρόνου και διασκέδασης, όπου είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την αυθεντική Ιαπωνική κουλτούρα εκ των έσω, κάτι που δεν είναι διαθέσιμο σε τουρίστες.
Χαρακτηριστικά αναφέρω την τελετή του τσαγιού από καθηγήτρια αυτού του εθίμου, τα παραδοσιακά θερμά λουτρά (“onsen”) σε μικρές κωμοπόλεις στην περιφέρεια του Aomori, τη συνεργασία και συναναστροφή μας με γνήσιους αγρότες-αγρότισσες, ψαράδες, επιστήμονες και καλλιτέχνες, την έμπρακτη και αυθόρμητη ευγνωμοσύνη όλων των ντόπιων για την προσφορά μας (με χειροποίητες λιχουδιές, κεράσματα, χειροτεχνίες, κλπ.), τη γνωριμία με την πανέμορφη φύση στη περιφέρεια Aomori (πεζοπορώντας στο δάσος) και το πολύ ενδιαφέρον έθιμο της διοργάνωσης φεστιβάλ (“matsuri”) σε σχεδόν καθημερινή βάση στην Ιαπωνία. Το τελευταίο μάλιστα αποτελεί βασικό τρόπο εκδήλωσης αυθορμητισμού, αβρότητας και ξενοιασιάς γι’ αυτόν τον κατά τα άλλα συνεσταλμένο λαό που διακρίνεται από μοναδική φινέτσα και ευγένεια.
Μ. Πιπέρογλου
