Είμαι η Ρενέ, είμαι 62 χρονών και φέτος πήρα σύνταξη. Εφόσον έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο και αγαπώ τα παιδιά -ήμουν καθηγήτρια εικαστικών- δήλωσα συμμετοχή στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της οργάνωσης VSA “Education Intercultural and language (ICL) - Nakhon Ratchasima” (13 έως 25 Ιανουαρίου 2025) στην Ταϊλάνδη!
Έτσι μια κρύα Παρασκευή του Γενάρη πήρα το αεροπλάνο για μέρη ζεστά και εξωτικά. Έμεινα 2 μέρες στην Μπανγκοκ για να δω τα αξιοθέατα. Είχα λίγο αγχος αν θα τα καταφέρω μόνη μου σε μια τεράστια πόλη που δε μιλάνε και πολύ καλά αγγλικά αλλά όλα πήγαν καλά! Είναι μια πόλη ασφαλής με ευγενικούς κατοίκους, πολύ κόσμο στους δρόμους, στο μετρό, κλπ. Μου άρεσαν πολύ το Μεγάλο Παλάτι , οι ναοι , η αγορά του Σαββατοκύριακου Chatuchak και η πλωτή αγορά έξω από την Μπανγκόκ.
Την Δευτέρα, πήρα το λεωφορείο για τον βορρά και μετα απο 4 ώρες δρόμο μας παρέλαβε όλους (και τους 5 εθελοντές) και μας πήγε στο σπίτι της μια πολύ γλυκιά κοπέλα, η Aom. Το σπίτι ήταν πολύ ωραίο με κήπο και είχα το δικό μου δωμάτιο.
Το χωριό ήταν σχετικά απομονωμένο χωρίς συγκοινωνία και η Κοράτ - η πρωτεύουσα του νομού Nakhon Ratchasima - απέχει μία ώρα. Κατα την διάρκεια των 2 εβδομάδων που διήρκεσε το πρόγραμμα, επισκεφθήκαμε δύο δημοτικά σχολεία. Τα σχολεία αρχίζουν στις 8 το πρωι , γίνεται ένα μεγάλο διάλειμμα, 11.30 με 13.00, για να φάνε τα παιδια, να πλύνουν τα δόντια τους, τα πιάτα τους , να σκουπίσουν την αίθουσά τους (τα παπούτσια τα βγάζουν), να παίξουν και στις 15.00 αφού τους δώσουν το γάλα τους και ένα γλυκό φεύγουν. Όλα είναι δωρεάν από το κράτος.
Είναι πολύ ευγενικά και πειθαρχημένα, δε φωνάζουν, δε σπρώχνονται, δε τσακώνονται ποτέ και είναι όλα με ένα χαμόγελο. Τα πιο μικρα ήθελαν συνέχεια αγκαλιες και τα πιό μεγάλα έπαιζαν ποδόσφαιρο με τους Κορεάτες εθελοντές που ήταν δύο αγόρια 22 χρονών. Ο,τι φαγητο περίσσευε, το συσκευάζαμε σε σακουλάκια και το έπαιρναν φεύγοντας στο σπίτι τους.
Στην τάξη χρησιμοποιούσαμε χάρτες που είχαμε φέρει μαζί μας και τους δείχναμε που είναι η χώρα μας πόση διαφορά ώρας έχουμε, τις σημαίες μας, λίγες λέξεις, κάποια τοπία και χαρακτηριστικά μέρη, κάποια ζώα, έθιμα της χώρας μας, χαρακτηριστικά πιάτα, χορούς και παίζαμε μαζί τους εκπαιδευτικά παιχνίδια. Συγκινήθηκα απο την ζεστασιά και τον αυθορμητισμό των παιδιών, ήταν τόσο γλυκά! Επίσης πέρασα πολύ καλά με τους υπόλοιπους εθελοντές - μία κοπέλα από την Αυστρία έναν Αγγλο και δύο νεαρούς από την Κορέα. Το απόγευμα μαγειρεύαμε κι εμείς παραδοσιακα πιάτα της πατρίδας μας. Επίσης, η Aom μας πηγαινε με το βανάκι όλους μαζί σε διάφορα μέρη - στο National park στην πρωτεύουσα, στο Elephant temple .
Πέρασα πολύ ωραία αυτές τις εβδομάδες, έμαθα μια καινούργια κουλτούρα, τονώθηκε η αυτοπεποίθησή μου, γνώρισα και αντάλλαξα απόψεις με ενδιαφέροντες ανθρώπους. Την τελευταία μέρα, οι γονείς της Aom μας έκαναν barbeque και την επόμενη μέρα πήραμε το λεωφορείο της επιστροφής για Μπανγκοκ με βαριά καρδιά.
Ευχαριστω την ΕΛΙΞ για την πολύτιμη αυτή εμπειρία..Η Ταϊλάνδη και το χαμόγελο των παιδιών θα είναι πάντα στην καρδιά μου!
